در پژوهش حاضر، اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مذهب محور، براهمال کاری و کمال گرایی دانشجویان دختر دانشگاه پیام نور شهر رامشیرمورد بررسی قرار گرفت. طرح پژوهش از نوع آزمایشی، با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دختر مشغول به تحصیل در دانشگاه پیام نور شهر رامشیر درسال تحصیلی 1393-1392 بود. برای انتخاب نمونه، از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای استفاده شد. نمونه اولیه 300 نفر بودند. که از این میان تعداد 20 نفر که در آزمون اهمال کاری یک انحراف معیار پایین تر از میانگین و در آزمون کمال گرایی یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بودند انتخاب شدند. این افراد از لحاظ سن، تحصیلات، وضعیت اجتماعی و اقتصادی و سایر متغیرهای مورد نظر در پژوهش کاملاً همتاسازی شده بودند سپس آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس اهمال کاری و مقیاس کمال گرایی بود. گروه آزمایش 10جلسه 90 دقیقه ای درمان شناختی- رفتاری مذهب محور دریافت کردند، درحالیکه گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نتایج نشان داد بین دو گروه آزمایش و گواه از لحاظ متغیر اهمال-کاری و کمال گرایی تفاوت معنی دار وجود دارد (001/0>p). یعنی میزان اهمال کاری و کمال گرایی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل و پیش آزمون به طور معنی داری کاهش یافت و نتیجه گیری شد که درمان شناختی-رفتاری مذهب محور بر کاهش اهمال کاری وکمال گرایی دانشجویان دختر موثر بوده است.