مطالعات بسیاری نشان داده اند که استراتژی تولید باید پشتیبان سازمان در دستیابی به مزایای رقابتی آن باشد. اما در فضای اجرایی خلاء هایی برای تحقق عبارت فوق وجود دارد به عنوان مثال، خلاء استفاده از روش های کمی و علمی در تصمیم گیری های سازمان های تولیدی منجمله توسعه استراتژی تولید، زیرا عمدتا خبرگان سازمان به استناد تجربه خود نسبت به سازمان و بازار، مفاهیم نظری و دانش فراگرفته از بخش محتوای استراتژی تولید اقدام به تصمیم گیری در خصوص توسعه استراتژی تولید می نمایند که معایبی چون تحلیل های صرفا کیفی در انتخاب استراتژی تولید، عدم توجه کامل و احاطه بر تمام متغیرهای اثرگذار بروی استراتژی تولید، عدم سازگاری بین متغیرها، عدم همراستایی بین استراتژی تولید با استراتژی سازمان، عدم توجه به شکاف عملکردی سازمان نسبت به خواسته ذینفعان و ... را به همراه دارد و مهمتر آنکه هیچ رویه و مدلی جهت برگشت به عقب و مرور علل تصمیمات یا داده های تصمیم گیری هایی و نیز مبنای مقایسه ای برای توسعه های آتی وجود ندارد، لذا نیاز به مدل های کمی علمی که قابل فهم برای خبرگان بوده و در عین حال کار با آنها ساده باشد و به لحاظ اجرا زمانبر نباشد در سازمان های تولیدی وجود دارد. مقالات و تحقیقات بسیاری در خصوص عملکرد سازمان و محتوی استراتژی تولید انجام شده است اما در خصوص فرآیند استراتژی تولید و ارتباط بین عملکرد سازمان و استراتژی تولید تحقیقات کمتری انجام شده است و کمتر به جنبه های عملی و بررسی های میدانی پرداخته شده است لذا جهت رفع کمبودهای فوق، در این تحقیق مدلی پیشنهاد شده است که با تکیه بر تمامی توانایی های روش گسترش عملکرد کیفی(qfd) و ویژگی های کارکردی مغفول آن در کارهای قبلی یعنی در نظرگرفتن روابط بین چگونه ها(hows) و شکاف عملکردی وضع موجود با هدف و نیز با بکارگیری تحلیل سلسه مراتبی فازی(ahp) رابطه بین معیارهای عملکردی و استراتژی تولید را برقرار و فرایند توسعه استراتژی تولید را تسهیل نماید. کاربرد مدل پیشنهادی این تحقیق نتایج ذیل را در بر خواهد داشت: موارد کمی و کیفی هر دو در ارزیابی عوامل اثر گذار در توسعه استراتژی تولید در نظر گرفته می شوند، استراتژی های تولید انتخاب شده در راستای استراتژی و اهداف سازمان خواهد بود زیرا در فرآیند ارزیابی ملاک پوشش معیارهای عملکری سازمان و خواسته ذینفعان سازمان است، اطمینان از سازگاری در تصمیمات اتخاذ شده در فرآیند ارزیابی و انتخاب استراتژی تولید بواسطه بکارگیری روش ahp، درگیر شدن افراد خبره واحدهای مختلف سازمانی که در تصمیم گیری بروی استراتژی های تولید موثر هستند، این امر باعث ایجاد توازن در خواسته ها و نظرات و تبادل دانش پنهان در خصوص استراتژی تولید در سازمان می شود، انعکاس بهتر نظرات خبرگان در معیارهای کیفی و افزایش کارایی مدل بواسطه استفاده از اعداد فازی، در نظر گرفتن شکاف عملکردی سازمان نسبت به عملکرد رقبا و عملکرد مورد انتظار ذینفعان سازمان در توسعه استراتژی تولید باعث می شود تا اثر عملکرد گذشته شرکت در تعریف و توسعه استراتژی های جدید اعمال و پیوستگی در تصمیم گیری های سازمان حفظ گردد، شناخته شدن و تقویت عواملی که بیشترین اثرگذاری مثبت بروی بهبود و تقویت سایر عوامل موثر در توسعه استراتژی تولید دارند .