مقدمه: انزال زودرس از جمله شایعترین مشکلات جنسی در مردان محسوب می گردد. دراین مطالعه ما برآن شدیم تا با توجه به عوارض داروی سیتالوپرام و همچنین وجود 2 پروتکل درمانی مختلف، سعی نماییم میزان اثربخشی سیتالوپرام در درمان انزال زودرس در پروتکل های مختلف را بررسی نماییم تا بتوان موثرترین دوز دارو را با حداقل عوارض شناسایی نمود. روش مطالعه: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی غیر کور می باشد. در این مطالعه 113 بیمار 18 تا 50 سال با شکایت انزال زودرس، مورد ارزیابی و معاینه قرار گرفتند و پس از اخذ رضایتنامه کتبی، وارد مطالعه شدند. بیماران به صورت تصادفی ساده به 2 گروه تقسیم شدند و هر بیمار در پروتکل درمانی 20 میلی گرم سیتالوپرام هر 12 ساعت یا 20 میلی گرم سیتالوپرام 4 ساعت قبل از نزدیکی قرار گرفت. یافته ها: میانگین زمان انزال در هر دو گروه prn و bd در طی مطالعه افزایش آماری معناداری را در هفته 4 با فاز قبل از درمان نشان داد؛ ولی در گروه prn این اختلاف بر خلاف گروه bd بین هفته های 4 و 8 وجود نداشت (p > 0.05) و با وجود آن که اختلاف آماری معناداری در فاز قبل از درمان و در هفته 4 بعد از درمان بین دو گروه دیده نشد (p > 0.05)؛ اما در هفته 8 بعد از درمان اختلاف آماری معناداری بین دو گروه وجود داشت. نتیجه گیری: در مجموع بر اساس یافته های این مطالعه چنین استنباط می شود که داروی سیتالوپرام با هر دوزی استفاده شود اثربخشی خوبی در درمان انزال زودرس دارد؛ هرچند که میزان اثربخشی در صورت استفاده bd از آن بیشتر خواهد بود.