سنایی شاعری صاحب سبک در اد¬بیات فارسی شناخته شد¬ه است. از آن¬جا که هر شاعری به فر¬اخور موقعیت خویش به گذشته و لحظات پشت سر نهاده توجّه دارد، با کندوکا¬و در اشعار این شاعر بزرگ می¬توان به بررسی چشم انداز دیرینه و پنهان او پرداخت. نوستالژی اصطلاحی است که به حسرت و اند¬وه و دلتنگی برای گذشته ا¬¬طلا¬ق می¬شود. در حقیقت قدمت این نوستالژی به ما¬جرای هبوط بر ¬¬می¬گردد. هدف این پژوهش بررسی نوستالژی در فرم و محتوای اشعار سنایی است. در ابتدای پژوهش به تاریخچه نوستالژی¬، مفهوم و کارکرد آن در ادبیات اشاره شده است. در ادامه با توجه به بسا¬¬¬مد بالای نوستالژی جمعی، توصیف روشنی از شخصیت شاعر، ا¬و¬ضاع اجتماعی و سیاسی روزگارش به¬دست داده شده است. در بخشی جداگانه که تنه¬ی اصلی پژوهش است دلتنگی، حسرت اند¬¬وه فرد برای گذشته و د¬لتنگی روح برای بازگشت به موطن اصلی خویش-که از مبدأ خود دور افتاده و آرزوی بازگشت به آن¬جا را دارد - در اشعار سنایی بررسی کرده¬ایم.