یکی از مهمترین دلایل تخریب پل ها به خصوص در مواقع سیلابی، آبشستگی موضعی اطراف پایه پل میباشد. آبشستگی موضعی در اطراف پایه تأسیسات هیدرولیکی، پدیده ای است که همواره مورد نظر محققان و پژوهشگران بوده است. به همین دلیل آنها یک سری روابط تجربی را ارائه داده اند که عمق آبشستگی را به عوامل مختلف هندسی، هیدرولیکی، سیال و رسوب ربط می دهند. از طرفی این روابط چون در شرایط خاصی استخراج شده اند، شاید در همه جا قابل تعمیم نباشند. لذا هدف این تحقیق بررسی و ارزیابی روشهای محاسباتی موجود جهت تخمین عمق آبشستگی موضعی پایه پل ها می باشد. برای نیل به هدف فوق، از نتایج آزمایشگاهی استفاده شده است. بدین ترتیب که پس از جمع آوری معادلات محققین مختلف، این روابط براساس تاثیر عوامل مختلف بر آبشستگی موضعی پایه پل ها به هفت دسته: هندسی، هیدرولیکی، هیدرولیکی- رسوب، هیدرولیکی- هندسی، هیدرولیکی- هندسی- سیال، هیدرولیکی- هندسی- رسوب، هیدرولیکی- هندسی- سیال -رسوب، طبقه بندی شدند. سپس با استفاده از داده های آزمایشگاهی، بهترین معادله هر دسته به کمک آنالیز آماری تعیین گردید. نتایج به دست آمده نشان دادند که: هر چه تعداد عوامل موثر بر آبشستگی زیادتر شده، خطای معادلات کمتر و ضریب همبستگی بالاتری به دست آمده است. به طوریکه دسته هفتم که شامل معادلات بر اساس تاثیر خواص هیدرولیکی، هندسی، سیال، و رسوب بوده به عنوان بهترین دسته شناسایی گردید. و معادلات شپاردو همکاران (2011)، شپارد و همکاران (2005)، ملویل و کولمن (2000)، و csu (2001)، که خطای کم و ضریب همبستگی بالایی داشتند، برای کاربردهای عملی پیشنهاد شدند.