در ایران حوادث ترافیکی، شایع ترین علت مصدومیت و دومین علت مرگ ومیر است، به گونه ای که این موضوع بار اجتماعی – اقتصادی در حدود 6 درصد درآمد ناخالص کشور را به جامعه تحمیل کرده است. لذا به کارگیری روش های آماری در این حوزه، برای پیش گویی و برآورد عوامل اثر گذار به منظور افزایش ایمنی بسیار ضروری و مهم تلقی می شود. به طور کلی مسائل مختلف آماری در این زمینه مطرح است. به طور کلی با توجه به هدف مورئ مطالعه در این زمینه، مدل های متفاوتی را می توان برای تحلیل آماری اتخاذ نمود. در این پایان نامه کاربرد مدل های فضایی ناحیه ای در تحلیل داده های حوادث ترافیکی مورد بررسی قرار می گیرد. در این راستا، به طور ویژه مدل های آمیخته فضایی خطی تعمیم یافته چند متغیره و همچنین مدل های فضایی کوچک ناحیه ای مطالعه می شوند. سپس با هدف تحلیل داده های حوادث ترافیکی شهر تهران، یک مدل چندسطحی فضایی ناحیه ای ارائه شده و براساس رهیافت بیزی و استفاده از روش داده افزایی و روش های مونت کارلوی زنجیر مارکفی به داده ها برازش داده می شود.