وجود تعارضات ساختاری در یک منطقه، عامل تعارض جهت گیری ها و استراتژی های امنیتی و دفاعی بازیگران آن منطقه می باشد که محیط را بی ثبات، شکننده و نفوذ پذیر در برابر قدرت های مداخله گر می کند. نفوذ قدرت های مداخله گر در یک منطقه وتقابل اهداف و منافع آنها باهم یا با بازیگران آن منطقه، منجر به انشقاق، بی ثباتی منطقه ای فزاینده و حتی تغییرات ژئوپلیتیکی در گستره ی آن منطقه می شود.که بقاء، امنیت و منافع حیاتی بازیگران منطقه ای را به خطر می اندازد. منطقه ی خاورمیانه بعد از قرن ها فشار به اروپا، بافروپاشی عثمانی و تحولات بعد از آن، اینک در چرخه ای از تعارضات فزاینده،ناامنی و بی ثباتی تا احتمال تغییر ژئوپلیتیک آن گرفتار شده است. دیپلماسی دفاعی سازوکاری جهت مقابله باتهدیدات و تأمین امنیت و اهداف ملی و از سوی دیگر راهی جهت کاهش اثر تعارضات، کاهش ناامنی، و اعتمادسازی و جایگزینی الگوهای امنیتی و دفاعی سخت با الگوهای بازدارنده ی نرم واعتمادساز می باشد. این پژوهش در پی بررسی تاثیر تعارضات ساختاری منطقه ای خاورمیانه بر نوع و ماهیت الگوهای دفاعی و امنیتی بازیگران آن می باشد.