همبستگی¬ملی یکی از مهم¬ترین عوامل حیات دولت¬های کنونی و ناظر بر پیوندهایی است که اجتماعی را به ملت تبدیل و بقا و تداوم آن را تعیین می¬کند. لذا در پژوهش حاضر، هدف اصلی ، بررسی فرهنگ سیاسی حاکم بر ورزش و رابطه آن با میزان همبستگی ملی می¬باشد. روش بررسی در این تحقیق پیمایش است که مردان 20-40 ساله شهر تهران به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شده¬اند و تعداد 384 نفر از بین آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند و با استفاده از روش نمونه¬گیری خوشه¬ای، پرسشنامه در بین آنان توزیع شد و پس از آن داده¬ها تحلیل شدند. یافته¬های پژوهش حاکی از آن است که بین متغیرهای زمینه¬ای و میزان همبستگی ملی رابطه معنادار وجود ندارد. اما بین متغیر مستقل و ابعاد آن؛ جهت¬گیری شناختی، جهت¬گیری احساسی و ارزیابانه فرهنگ سیاسی حاکم بر ورزش با میزان همبستگی ملی رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد. تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد که از بین این سه متغیر، تنها بعد جهت¬گیری احساسی در مجموع 55 درصد از تغییرات میزان همبستگی¬ملی را تبیین کرد. نمودار تحلیل مسیر نشانگر این است که تنها متغیر جهت¬گیری احساسی بر میزان همبستگی¬ملی موثر است.