رهبری اثربخش برای گذر از موانع پیش رو در حوزه سلامت ضروری می باشد. به علاوه سیستم بهداشت و درمان کنونی دارای مشکلات و شکاف بزرگی در حوزه رهبری موثربوده که شناسایی و توسعه مدیران داخلی بیمارستان ها برای قوت بیشتر و ارتقای عملکرد می تواند منجر به از بین بردن این شکاف گردد. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی سبک رهبری مدیران داخلی بیمارستان ها از طریق خود ارزیابی و تعیین رابطه سبک رهبری آن ها با میزان آمادگی برای رهبری و اثربخشی رهبری می باشد. روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع تحلیلی بوده و بصورت مقطعی انجام شد. جامعه آماری پژوهش برابر با نمونه پژوهش و شامل کلیه مدیران ارشد و میانی 16 بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی ایران بود که عبارت بودند از: کلیه روسا، مدیران، روسای امور اداری، روسای امور مالی، مدیران پرستاری، سوپروایزران آموزشی که تعداد آنان مجموعاً 96 نفر می باشد. پرسشنامه بعنوان ابزار پژوهش بین نمونه های پژوهش توزیع، جمع آوری و تحلیل شد. پرسشنامه از سه بخش اطلاعات دموگرافیک و سوالات تعیین سبک رهبری و اثربخشی رهبری و آمادگی برای رهبری تشکیل شده بود. روایی و پایایی پرسشنامه در مطالعات پیشین مورد سنجش قرار گرفته بود. برای تحلیل یافته ها نیز از تکنیک های آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تک متغیره و چند متغیره) استفاده شد.یافته ها: 57.4% از مدیران را مردان و سایر افراد را زنان تشکیل می دادند. متوسط سن مدیران مورد مطالعه در حدود 44 سال و متوسط سابقه کار مدیران نیز در حدود 6.1 سال برآورد گردید. باتوجه به یافته های پژوهش سبک غالب در میان مدیران داخلی بیمارستان های مورد مطالعه، سبک رهبری تحول آفرین ( با نمره 4.34) می باشد. نمره اثربخشی رهبری در حدود 36/4 برآورد گردید که وضعیت اثربخشی رهبری مدیران درسطح بسیار مناسب ارزیابی شد. میان "آمادگی مدیران برای رهبری" و "سبک رهبری تحول آفرین" ارتباط و همبستگی معنادار با ضریب همبستگی 0.244 وجود دارد. همچنین میان "اثربخشی رهبری" با "سبک های رهبری تحول آفرین و سبک تبادلی" نیز ارتباط و همبستگی معنادار وجود دارد. ضریب همبستگی میان متغیرهای اثربخشی با سبک تحول آفرین 0.0515 و برای اثربخشی با سبک تبادلی 0.216 برآورد گردید.نتیجه گیری: آمادگی رهبری و رهبری اثربخش با سبک های رهبری همبستگی داشته اند. بعلاوه اجرای این پژوهش برای دانشگاه ها و مدیریت بهداشت و مدیران اجرایی آینده بیمارستانها حیاتی می باشد. این مطالعه نشان می دهد که تقویت پایه علمی، برای آمادگی و اثربخشی رهبری در حوزه بهداشت و درمان ضروری است.