بیواتانول یک سوخت زیستی است که از مواد هیدروکربنی یا سلولزی بدست می آید. منبع اصلی این مواد می توانند ضایعات و بقایای گیاهی باشند که سالانه به فور در سطح جهان به صورت طبیعی یا صنعتی تولید می شوند. الیاف خرما که از ضایعات هرس سالیانه نخل خرما هستند با دارا بودن سلولز قابلیت تولید بیواتانول را دارا می باشند. در این پژوهش از الیاف خرما برای تهیه بیواتانول استفاده شده و مراحل مختلف تولید با استفاده از روش تاگوچی مورد بهینه سازی قرار گرفته است. عملیات تولید در چهار مرحله خالص سازی، هیدرولیز، تخمیر و تقطیر انجام گرفته است. مرحله خالص سازی، اثر سه پارامتر غلظت قلیا (2، 5،10%)، زمان (30، 60، 90 دقیقه) و دما ( 80، 90، 100 °c) بر مقدار لیگنین باقی مانده بررسی گردید و همچنبن مرحله هیدورلیز توسط پارامترهای غلظت سولفوریک اسید (10، 20، 30%)، زمان (1، 2، 3 ساعت) و دما (90، 100، 110 °c) بر مقدار قند تولید شده مورد بررسی قرار گرفت. همچنین سینتیک تولید بیواتانول در مرحله تخمیر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد شرایط بهینه حاصل از مرحله خالص سازی ، غلظت سدیم هیدروکسید 5% در دمای 80 °c و با مدت زمان 90 دقیقه اتنخاب شد و همچنین مرحله هیدرولیز در شرایط سولفوریک اسید 10% در دمای 100 °c و با مدت 3 ساعت گزارش شد. نتایج تخمیر موادی قندی توسط مخمر سایکرومایسس نشان دادکه در مجموع از هر کیلوگرم الیاف خام خرما، 2/127 گرم بیواتانول حاصل گردید. کلمات کلیدی : بهینه سازی، بیواتانول، تاگوچی، الیاف