با توسعه روزافزون فنآوری اطلاعات، همه علوم متثثر از این حوزه بوده و وارد عصر جدیدی شده اند. حوزه آموزش نیز از این امر مستثنا نبوده و از فنآوری تاثیر پذیرفته است. شاخصترین تاثیر توسعه فنآوری بر حوزه آموزش، پیدایش مفهومی به نام یادگیری الکترونیک )از راه دور( است. از طرفی با توجه به اینکه آموزش بخشی اساسی از فرایند مدیریت منابع انسانی محسوب میشود، میتوان گفت که یادگیری الکترونیک در سازمانها نیز قابل اجراست. یادگیری الکترونیک به دلیل مزایایی که دارد از جنبه های زیادی میتواند کیفیت دوره های آموزشی را افزایش دهد. با این حال، برگزاری این دوره ها به زیرساختارهایی نیاز دارد که به نظر میرسد هنوز در سازمانهای دولتی فراهم نیستند و فراهم نبودن این زیرساختارها موانعی برای اجرای این طرح به شمار میآیند. در این تحقیق پس از جمع آوری موانع اثبات شده از ادبیات تحقیق و جرح و تعدیل آنها توسط چند خبره، چارچوبی مفهومی شامل پنج دسته بندی برای موانع اجرای یادگیری الکترونیک در سازمانهای دولتی ارائه شده است. تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه های جمع آوری شده حاکی از تثیید تمام موانع ذکر شده در چارچوب توسط 965 کارمند ادارات مختلف شهرستان سمنان می باشد. ترتیب اهمیت پنج دسته بندی موانع با توجه به بار عاملی به دست آمده از تحلیل عاملی مرتبه دوم به این شکل است: موانع مدیریتی، موانع مربوط به تدریس و مدرسان، موانع مالی، موانع مربوط به یادگیرندگان، موانع فنی