پلین یک ادیپوکین جدید است که با مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 ارتباط نزدیکی دارد. در مطالعه حاضر تاثیر یک برنامه تمرین مقاومتی بر سطوح اپلین پلاسما و مقاومت به انسولین درمردان دیابتی نوع 2 بررسی شد. در تحقیق حاضر 20 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 انتخاب و در دو گروه تمرین (10 نفر، سن 02/3 ± 4/46 سال) و کنترل (10 نفر، سن 86/3 ± 6/45 سال) در این مطالعه قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تمرین 8 هفته برنامه تمرین مقاومتی ایستگاهی به شدت پیش رونده را 3 جلسه در هفته از شدت 70-30 درصد حداکثر تکرار بیشینه اجرا کردند. قبل و بعد از برنامه، سطوح اپلین، انسولین و گلوکز پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین پس از 12 ساعت ناشتای شبانه اندازه¬گیری شد برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون تی همبسته و تحلیل واریانس یک راهه و همبستگی پیرسون در سطح معناداری05/0 ? ?استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد 8 هفته تمرین مقاومتی تفاوت معنی¬¬داری پیش و پس از مداخله تمرینی و همچنین بین گروه¬ها در سطوح اپلین، سطوح انسولین، سطوح گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت انسولینی ایجاد کرد همچنین از آزمون همبستگی پیرسون در جهت بررسی ارتباط بین پارامتر های تحقیق استفاده گردید که ارتباط معناداری بین پارامتر های تحقیق مشاهده نشد. به نظر می¬رسد تمرین مقاومتی با شدت پایین تا متوسط می¬تواند اثر قابل ملاحظه¬ای بر مقادیر اپلین خون، قند خون ناشتا، انسولین خون و مقاومت به انسولین در مردان دیابتی نوع 2 داشته باشد. و در نهایت تمرین مقاومتی می تواند به کنترل قند خون و بهبود حساسیت به انسولین در مردان دیابتی نوع 2 بیانجامد.