مفصل شانه به دلیل ساختار آناتومیکی خاصی که دارد، یکی از متحرک ترین مفاصل بدن و در معرض بیشترین آسیب است. علاوه بر این نسبت به دیگر مفاصل بدن انسان از دامنه حرکتی (rom) بیشتری برخوردار است که به بی ثباتی ذاتی آن منجر می شود. ثبات آن بیشتر با عناصر لیگامنتی و عضلاتی از قبیل روتیتور کاف ها تأمین می شود. اگرچه درد شانه در افراد سالم ورزشکار و غیر ورزشکار به طور متداول گزارش شده است، اما میزان شیوع آن در افراد و ورزشکاران ویلچری بیشتر است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین مقاومتی منتخب ناحیه شانه بر قدرت، درد و عملکرد افراد استفاده کننده از ویلچر دستی است. در این تحقیق که به روش نیمه تجربی انجام شد، 20 نفر از افراد دارای ضایعه نخاعی استفاده کننده از ویلچر دستی که درد ناحیه شانه داشتند(سنجش میزان درد توسط پرسشنامه wuspi) انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. جهت سنجش قدرت ناحیه شانه از دینامومتر دستی نیکلاس، میزان درد ناحیه شانه از پرسشنامه wuspi و عملکرد ناحیه شانه از پرسشنامه جراحان شانه و آرنج آمریکا ases قبل و بعد از دوره تمرینی در هر دو گروه استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل دادها از آمار استنباطی تحلیل کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون جهت مقایسه ی میانگین های بین دو گروه با استفاده از نرم افزار spss نسخه 18 انجام شد. سطح معنی دار 05/0 در نظر گرفته شد. گروه تجربی پس از انجام هشت هفته تمرین مقاومتی سه بار در هفته در مقیاس های قدرت، درد و عملکرد تفاوت معنی داری نسبت به پیش آزمون خود نشان دادند ولی در گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. مقایسه داده های پس آزمون گروه تجربی نسبت به همدیگر نشان داد که بین داده های مربوط به قدرت، درد و عملکرد همبستگی معنی دار منفی و ناقص وجود دارد. با توجه به نتایج، انجام تمرین مقاومتی که منجر به افزایش قدرت ناحیه شانه افراد ویلچری دچار ضایعه نخاعی، کاهش درد ناحیه شانه و بهبود عملکرد حرکتی این افراد می شود. ازاین رو برای بهبود عملکرد حرکتی و کاهش درد ناحیه شانه افراد ویلچری دچار ضایعه نخاعی، پیشگیری از مشکلات آتی در ارتباط با درد شانه و محدودیت عملکردی استفاده از تمرین های مقاومتی پیشنهاد می گردد.