چکیده نتیجهی قرار گرفتن در معرض سطح پایین تابش، رویارویی آسیب اولیه dna (که با افزایش دز به طور خطی در ارتباط است) با مکانیسم های دفاعی سلول است . و پاسخ سیستم، می توانید از آسیب اساسی در سطح مولکولی باشد تا ایجاد پاسخ های تطبیقی، که ممکن است در کل بدن رخ دهد. دادههای بیولوژیکی نشان میدهندکه مکانیسم های دفاعی در برابر آسیبهای سرطانزای تابش، قوی و متنوع هستند. با هر سطح دز، سهم و اهمیت هرکدام از مکانیسمهای دفاعی تغییر میکند. از مطالعات ریزآرایهها نیز مشخص شده است، ژنهایی که پس از دزهای پایین فعال میشوند با ژنهای فعال پس از دزهای بالا، متفاوتاند. مکانسیم دفاعی در دزهای بالا درهم میشکند و در دزهای پایین تحریک میشود .که این با مدل lnt ناسازگار است. هورمسیز به اثرات سودمند پس از دزهای پایین اشاره دارد،که پاسخ های حفاظتی بدن را در برابر استرسها تحریک میکند. هورمسیز یک فرآیند تکاملی غیر خطی است که در آن فعالیت های استرسزا ، با تحریک پاسخ های تطبیقی باعث افزایش عملکرد و مقاومت ارگانیسم های سلولی در برابر استرس میشوند، در مقابل پاسخ های مهارکنندگی دز بالا باعث کاهش مقاومت و عملکرد ارگانیسمها میشوند. به طورکلی، از این تحریک دز پایین، میتوان برای درمان و پیشگیری از سرطان و بسیاری از بیماریهای عفونی که امکان استفاده از آنتیبیوتیکها وجود ندارد، استفاده کرد. در مقابل ترس از تابش ، در ارتباط با مفهوم lnt ، و اینکه حتی کوچکترین دزهای نیز میتوانند سرطانزا باشد، منجر به تخلیه 200000 نفر در حادثه چرنوبیل، و تحمل خسارت برای ساکنان آنجا شد،که نشان داد برآورد بیش از حد خطر سرطان، میتواند، از ناچیز گرفتن خطر، ضرر بیشتری داشته باشد. کلمات کلیدی: ریزآرایه، دز پایین تابش، حادثه چرنوبیل، مدلlnt، تابش هورمسیز، پاسخ تطبیقی.