تحقیق حاضر به منظور بررسی وضعیت بازداری و بازشناسی شناختی و هیجانی در افراد مبتلا به وسواس فکری- عملی و مقایسه ی این گروه با افراد بهنجار انجام شده است.جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی در دامنه سنی 45-15 ساله بود که طی نیمه ی دوم سال 1388 و نیمه ی اول سال 1389 به بیمارستان های دولتی و خصوصی و مراکز درمانی و مشاوره شهرستان اردبیل مراجعه کرده بودند و از بیماری وسواس فکری- عملی رنج می بردند، بعلاوه جامعه بهنجار این پژوهش را کلیه افراد بهنجار 45-15 ساله تشکیل می داد. با روش نمونه گیری در دسترس از هر گروه 40 نفر و در مجموع 80 نفر انتخاب شدند و کلیه ی این افراد از نظر متغیرهای جنسیت، سطح تحصیلی ، با همدیگر جور شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از: آزمون استروپ از نوع سه کارتی، آزمون بازداری هیجان ، آزمون بازشناسی هیجان چهره ای،مقیاس بازشناسی لغات آزمون حافظه وکسلر. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری spss(نسخه:16) و با روش های آماری آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (manova) وتحلیل ممیز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که افراد مبتلا به وسواس در هر دو نوع بازداری شناختی (05/0>p) و هیجانی (01/0>p) و بازشناسی هیجانی (10/0>p) به طور معنی داری، ضعیف تر از گروه افراد بهنجار عمل کردند. ولی در تحلیل واریانس چند متغیری و تحلیل ممیز بین افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی و افراد بهنجار در متغیر بازشناسی شناختی تفاوت معنی داری به دست نیامد.در نتیجه گیری کلی افراد مبتلا به وسواس بر اساس نتایج در پردازش های شناختی و هیجانی به طور معنی داری ضعیف تر از گروه کنترل عمل کردند.در پردازش هیجانی این تفاوت کارآمدی ، بیشتر محسوس بود.