بنیادگرایی به معنای دفاع سرسختانه از هویت تهدید شده به شیوه خردستیزانه و ستیزه جویانه است که هدف از آن رجعت به بنیادهای اولیه دین از طریق تفسیر ظاهری کتب مقدس می باشد. بنیادگرایی اصطلاحی است که از مسیحیت وارد یهودیت و اسلام گردیده است. این پدیده نوظهور و مباحث پیرامونی آن که از دهه 1980 مورد توجه بیش تر محافل علمی، دینی و سیاسی قرار گرفته است امروزه نه تنها از درجه اهمیت آن کاسته نشده است، بلکه تبدیل به یکی از مباحث جنجالی عصر حاضر گردیده و معادلات بین المللی نیز شدیدأ از آن متأثر گردیده است. در هر یک از ادیان ابراهیمی جریان های مختلف بنیادگرا وجود دارد که از جمله در یهودیت می توان به جنبش گوش امونیم، در مسیحیت جنبش اکثریت اخلاقی و در اسلام نیز به سازمان القاعده اشاره نمود که سرچشمه تفکرات تمامی آنها تماماً بستگی به نوع تفسیر آنها از کتاب مقدس دارد. یکی از مشخصات بارز بنیادگرایان تعارض با فرهنگ سکولار و حتی دگراندیشان می باشد که این تعارض در بسیاری از موارد منجر به بروز خشونت هایی نیز می گردد. نگاه بنیادگرایان به مسائلی همچون سکولاریسم، دموکراسی، فمینیسم و... نگاهی ویژه و متفاوت می باشد که از این حیث نه تنها از دیگر طیف های دینی جدا می گردند بلکه حتی در مقابل آنها نیز قرار می گیرند. اکثر این بنیادگرایان ویژگی های مشترک فراوانی نیز با یکدیگر دارند که از آن جمله می توان به انحصارگرایی، زن ستیزی، کسب قدرت سیاسی، ستیزه جویی، متن محوری، موعودگرایی، دوگانه انگاری و ... نام برد. روش تحقیق در انجام این پایان نامه کتابخانه ای بوده و از منابع اینترنتی و چندین مصاحبه مطبوعاتی مستقیم با رهبران گروه های بنیاد گرا در هر سه دین نیز استفاده شده است. سعی شده است که از منابع دست اول زبان های عربی، فارسی و انگلیسی و دائره المعارف های معتبر استفاده شود تا قضاوت های انجام شده بر پایه اطاعات صحیح باشد این پایان نامه دارای دو بخش است و در بخش اول جریان های بنیاد گرایی در سه دین ابراهیمی مورد بررسی قرار گرفته است و در بخش دوم که چالش های بنیاد گرایی نام دارد در فصل هایی جداگانه موضع این بنیادگرایان در قبال موضوعاتی مانند مدرنیته، سکولاریسم، دموکراسی، خشونت و زنان بررسی شده است.