مطالعه حاضر جهت بررسی اثرات نسبت های مختلف کربوهیدرات به چربی جیره غذایی بر شاخص های رشد، تغذیه و ترکیبات بدن ماهی بنی (barbus sharpeyi) جوان طراحی شد. 9 جیره غذایی نیمه خالص با محتوای پروتئین یکسان (25% پروتئین خام) و انرژی قابل هضم یکسان (kcal/g 5/3) و نسبت های مختلف کربوهیدرات به چربی جیره (cho/l)، از 8/0 تا 8/8 گرم بر گرم (g/g)، با سه تکرار برای مدت 8 هفته آزمایش شدند. هر تکرار با 20 ماهی (میانگین وزن اولیه 25/0 ± 47/16 گرم) ذخیره سازی شد که به روش سیری و سه بار در روز تغذیه می شدند. 27 مخزن فایبرگلاس با گنجایش 300 لیتر و جریان آب 5/1 لیتر بر دقیقه، برای پرورش ماهی ها استفاده شد. حداکثر افزایش وزن، افزایش وزن نسبی، نرخ رشد ویژه، ضریب تبدیل غذا، ضریب کارایی غذا، ضریب کارایی پروتئین، مقدار ظاهری استفاده از پروتئین خالص و فاکتور وضعیت فولتون در جیره حاوی 44% کربوهیدرات و 9% چربی، که متناظر با نسبت کربوهیدرات به چربی 8/4 بود، مشاهده شد. محتوای رطوبت، پروتئین و خاکستر در ماهی های تغذیه شده با نسبت های مختلف کربوهیدرات به چربی جیره، اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان نداد (05/0p>)، ولی محتوای کل لیپید بدن ماهی با افزایش نسبت کربوهیدرات به چربی جیره، کاهش یافت (05/0p<). شاخص کبدی و شاخص احشایی با افزایش نسبت کربوهیدرات به چربی جیره، به طور معنی داری (05/0p<) کاهش یافت و بیشترین میزان این شاخص ها در جیره حاوی بیشترین میزان چربی (32/22%) مشاهده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که نسبت مطلوب کربوهیدرات به چربی جیره جهت دستیابی به مطلوب ترین رشد و کارایی غذا در ماهی بنی جوان بین 8/3 تا 8/4 می باشد.

جهت بررسی و مقایسه ی تنوع ژنتیکی اویستر خلیج فارس که قبل از این مطالعه به اویستر crassostrea gigas معروف بود، مجموعاً 30 نمونه از بندر امام خمینی و بندر عباس در آبان ماه 90 جمع آوری گردید. استخراج dna به روش ctab انجام گردید. آغازگرها از روی ژن 16s rrna ثبت شده در بانک ژنی، انتخاب گردید. واکنش زنجیره ای pcr برای تمام نمونه ها انجام و سپس محصولات pcr، توالی یابی اتوماتیک شدند. پس از تعیین توالی اطلاعات بدست آمده از طریق برنامه ها و نرم افزارهای bioedit ver 7.0، mega ver 5.0 و dnasp ver 5.0 مورد آنالیز قرار گرفتند. برای ژن مورد بررسی، میانگین تنوع هاپلوتیپ ها در درون نواحی نمونه برداری 857/0 و میانگین تنوع نوکلئوتیدی 0048/0 بدست آمد. همچنین آزمون واگرائی نشان داد که میزان واگرائی یا تباین بین نواحی مورد نظر، 0047/0 است. نتایج حاصل از آزمون tajima بین این نواحی معنی دار نبود (p> 0.10). رسم درخت های تبارزایی حاصل از داده های توالی یابی ژن 16s rrna به روش های nj، upgma و mp هیچ جدائی مشخصی را برای نمونه های نواحی مورد مطالعه در خلیج فارس، فراهم نکرد. توالی های 16s rrna بدست آمده در این مطالعه و دیگر گونه های crassostrea موجود در بانک ژنی مورد آنالیزهای فیلوژنتیکی قرار گرفتند. هاپلوتیپ های بدست آمده از تحقیق حاضر برای اولین بار در بانک ژنی ثبت گردیدند. نتایج حاصله نشان داد که اویستر خلیج فارس جدائی قابل تأملی با گونه ی crassostrea gigas داشته و همچنین این گونه با گونه های موجود در سواحل برزیل قرابت زیادی دارد و می توان آنها را تاکسون های خواهری نامید.

متالوتیونین پروتئینی با وزن مولکولی پایین و غنی از اسید آمینه سیستئین است که توانایی باند شدن با دامنه وسیعی از فلزات سنگین را دارد. در تحقیق حاضر، جداسازی، شناسایی و کلونینگ ژن متالوتیونین برای اولین بار از گونهcrassostrea sp. از آبهای خلیج فارس گزارش شده است. ژن متالوتیونین این صدف که تا پیش از این crassostrea gigas نامیده شده بود، دارای یک چارچوب خواندن باز 225 جفت بازی است که با کدون آغاز atg شروع و به کدون توقف taa ختم می شود. پروتئین حاصل از آن دارای 74 آمینو اسید است که از این تعداد 19 اسید آمینه را سیستئین تشکیل می دهند. اسید آمینه های سیستئین از نظر موتیف های ساختاری تکرار شونده بسیار حفاظت شده هستند و اکثراً به شکل c-x-c آرایش یافته اند (که در آن x هر اسید آمینه دیگری به جز سیستئین است). ساختار ژنی و آمینواسیدی متالوتیونین گونه crassostrea sp. با سایر گونه ها مقایسه شد. نتایج نشان داد که از نظر سطوح آمینواسیدی تفاوت هایی میان گونه های مختلف وجود دارد. در این تحقیق، ژن جدید جدا شده با موفقیت با استفاده از کیت thermo scientific instaclone pcr cloning در وکتور کلونینگ ptz57r/t کلون شد.

هدف از این مطالعه، کلونینگ ژن هورمون رشد ماهی هامور معمولی (epinephelus coioides) در پلاسمید ptz57r/t می باشد. بدین منظور، cdna ژن هورمون رشد تهیه و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی تکثیر cdna صورت گرفت. پس از خالص سازی محصول pcr توسط کیت qiaquick gel extraction، ژن هورمون رشد در پلاسمید ptz57r/t قرار گرفت. محصول اتصال به سلول های مستعد e. coli سویه dh5? انتقال گردید. از کلونی های سفید که نشان دهنده نوترکیب بودن باکتری حامل آنها بود، استخراج پلاسمید انجام شد. تأیید صحت کلون های بدست آمده با روش-های pcr مستقیم و تعیین توالی انجام گرفت. cdna هورمون رشد هامور معمولی دارای یک چارچوب باز خواندنی متشکل از 615 نوکلئوتید و 204 اسید آمینه می باشد. وزن مولکولی محاسبه شده و نقطه ایزوالکتریک پیش بینی شده پروتئین هورمون رشد به ترتیب برابر با 014/23 کیلو دالتون و 9/6 می باشد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که ژن هورمون رشد در پلاسمید ptz57r/t با موفقیت کلون گردیده است و می توان از آن جهت بیان ژن هورمون رشد در وکتورهای بیانی و تولید پروتئین هورمون رشد استفاده کرد.

این مطالعه با هدف بررسی اثرات سطوح مختلف مکمل غذایی سین¬بیوتیک بایومین ایمبو بر شاخص¬های رشد، کارایی غذایی، ترکیبات بیوشیمیایی بدن، خون شناسی، شاخص¬های بیوشیمیایی سرم و مقاومت در برابر تنش¬های محیطی در ماهیان جوان بنی(mesopotamichthys sharpeyi) طراحی گردید. تعداد 600 عدد ماهی با میانگین وزن اولیه 2?/?±??/? گرم در 15 مخزن ذخیره سازی شدند. پنج تیمار غذایی حاوی پنج سطح مکمل غذایی سین¬بیوتیکی، شامل تیمار اول (شاهد)، تنها حاوی جیره غذایی تجاری و فاقد مکمل سین¬بیوتیک، تیمار دوم، ?/? گرم در هر کیلوگرم غذای تجاری، تیمار سوم، ? گرم در هر کیلوگرم غذای تجاری، تیمار چهارم، ?/? گرم در هر کیلوگرم غذای تجاری و تیمار پنجم ? گرم در هر کیلوگرم غذای تجاری مکمل سین¬بیوتیکی افزوده و با سه تکرار به مدت 60 روز دوره آزمایش، در نظر گرفته شدند. ماهیان در ساعات 8:00 ، 13:00 و 18:00 به میزان 3 درصد وزن تر بدن در طول دوره، غذادهی شدند. نتایج نشان داد استفاده از سطوح مختلف مکمل غذایی سین¬بیوتیک در جیره غذایی ماهیان بنی، باعث بهبود شاخص¬های رشد و تغذیه (افزایش میانگین وزن نهایی، ضریب رشد ویژه و کاهش ضریب تبدیل غذایی)، همچنین بهبود ترکیبات بیوشیمیایی بدن ماهیان با افزایش پروتئین و کاهش چربی بدن در تیمارهای سین¬بیوتیکی گردید (05/0>p). در نتایج شاخص¬های خونی بطور معنی¬داری افزایش تعداد گلبول¬های سفید و هماتوکریت و همچنین کاهش متوسط غلظت هموگلوبین گلبولی و تعداد گلبول¬های قرمز در تیمارهای سین¬بیوتیکی گزارش گردید. در شاخص¬های بیوشیمیایی سرم نیز افزایش پروتئین کل و گلوبولین و کاهش کلسترول و تری¬گلیسرید در ماهیان سین¬بیوتیکی مشاهده گردید. نتایج تنش¬های محیطی نشان داد که تیمارهای سین¬بیوتیکی مقاومت و درصد بازماندگی بیشتری را در تنش¬های حاد کمبود اکسیژن، تراکم بالا، دمایی، شوری و ph نسبت به تیمار شاهد داشتند. بنابراین با توجه به نتایج بدست آمده، سطح 5/1 گرم سین¬بیوتیک بر کیلوگرم جیره غذایی نسبت به دیگر سطوح این مکمل در آزمایش حاضر مناسب¬تر می¬باشد. این مقدار می¬تواند به عنوان سطح مطلوب استفاده از مکمل غذایی سین¬بیوتیک بایومین ایمبو در جیره غذایی ماهی جوان بنی(m. sharpeyi) برای افزایش کارایی رشد، تغذیه و شاخص¬های بیوشیمیایی معرفی گردد.

این مطالعه به منظور شناسایی و طبقه بندی دوکفه ای های در طول یک سال در دوفصل تابستان و زمستان از مرداد ماه سال 1392 تا بهمن ماه 1392 در آب های ساحلی در شمال غرب خلیج فارس انجام شده است. نمونه گیری به صورت فصلی در 14 ایستگاه از سواحل دیلم تا دهانه رودخانه بهمنشیر منطقه اانجام شد. که 64 گونه دوکفه ای از 24 خانواده شناسایی شد و به قرار زیر است: nuculoma layardii, yoldia tropica, donax scalpellum, donax sp., theora cadabra, ervilia scaliola, ervilia sp., tellina capsoides, tellina arsinoensis, tellina donacina, tellina voltonis, tellina vernalis, gari tripartite, gari sp., solecurtus australis, amphilepida faba, scintilla sp, kellia sp., timocela sp, bassina calophylla, dosina alta, dosina sp., circentia callipyga, paphia textile, paphia undullata, paphia cor, callista umbonella, callista erycina, callista multi radiate, callista hiantina, mactra lilacea, loripes sp, bullcina semprina, trapezium sublaerigatum, trachycardium lacunosum, laevicardium papyraceum, fluvia fragile, carditepsis majeeda, cardites bicolor, cardites sp, cochlodesma praetenue, solen dactylus, solen brevis, corbula sulculosa, corbula tatensis, acar abdita, acar plicata, anadara ehrenbergi, anadara erythraeonensis, anadara tuberculosa, anadara sp, barbatia decussate, barbatia foliate, brachidontes variabilis, arcuatula senhousia, arcuatula japonica, modiolus auriculatus, septifer billicularis, solamen vaillanti, spondylus hysteria, placuna placenta, pinctada radiate, vulsella vulsella, saccostrea cucullata درصد فراوانی هر یک از خانواده ها در طول دوره مطالعه بررسی شد و از آن میان خانواده veneridae با 26% ، خانواده mactridae با 22% و خانوادهtellinidaea با 21% بیشترین فراوانی را از کل خانواده های موجود دارا بودند. گونه mactra lilacea فراوانترین گونه حدود 22%،tellina donacina با 19% و circentia callipyga با 12% از فراوانترین گونه ها در مطالعه حاضر بودند. همچنین شاخص تنوع زیستی وغالبیت و تراز زیستی محاسبه شد. شاخص تنوع در ایستگاه 2 و فصل زمستان بالاترین میزان و بیشترن تنوع را نشان و در ایستگاه 12 تابستان حداقل تنوع را نشان می دهد.شاخص غالبیت سیمپسون بیشترین میزان را در ایستگاه 8 فصل زمستان و حداقل غالبیت را در ایستگاه 2در همان فصل بود. بیشترین و کمترین تراز زیستی به ترتیب در ایستگاه 1 و 8 در فصل زمستان بود. پارامتر های فیزیکی و شیمیایی آب اندازه گیری شد و ارتباط میان هرکدام از پارامتر ها و فراوانی گونه ها بررسی گردید.