هدف: این پژوهش با هدف مقایسه صمیمیّت، گذشت و استحکام خانواده در زوجین عادی و در حال طلاق بود. روش این پژوهش، از نوع علّی – مقایسه ای است و حجم نمونه شامل 75 زوج عادی و 75 زوج در حال طلاق می-باشد که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش: برای جمع آوری داده ها پرسش نامه تعارض زناشویی ثنایی(1375)، رضایت زناشویی (اینریچ)(1989)، مقیاس صمیمیّت والکر و تامیسون(1983) و بخشودگی بین فردی احتشام زاده و همکاران(1389) استفاده شد. در تجزیه و تحلیل داده ها از فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد برای یافته های توصیفی و t تک نمونه ای و تحلیل واریانس چند متغیّره (مانوا) برای یافته های استنباطی استفاده شد. یافته ها: نتایج t تک نمونه ای نشان داد که میانگین کل بخشودگی زناشویی معنی دار می باشد اما در متغیّرهای استحکام خانواده و صمیمیّت تفاوت معنی داری یافت نشد.نتایج تحلیل واریانس چند متغیّره (مانوا) نشان می دهد که تفاوت میانگین دو گروه عادی و در حال طلاق از نظر آماری معنی دار است. با توجه به مقدار آماره (001/0>p)، نتیجه می گیریم که بین میانگین نمرات دو گروه زوجین عادی و در حال طلاق در متغیّرهای صمیمیّت، گذشت و استحکام خانواده تفاوت معنی داری وجود دارد هم چنین در مولفه های استحکام خانواده بین میانگین زوجین عادی و در حال طلاق با توجه به سطح معنی داری (001/0>p)تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین در مولفه های بخشودگی بین میانگین زوجین عادی و در حال طلاق با توجه به سطح معنی داری (001/0>p) تفاوت معنی داری مشاهده شد. نتایج نشان داد که: گروه عادی از لحاظ متغیرهای صمیمیّت، گذشت و استحکام خانواده بیش تر از گروه در حال طلاق می باشد و مولفه های استحکام خانواده و مولفه های بخشودگی در زوجین عادی بیش تر از زوجین در حال طلاق است.