یکی از مهم ترین تحولات سیاسی تاریخ ایران ، نهضت مشروطه می باشد. نهضتی که سرآغاز مشارکت مردم در تعیین سرنوشت شان محسوب می شودونهضتی که در پی مبارزه با استبداد داخلی و استعمار خارجی پدیدار گشت. انقلاب مشروطه در ایران دارای تحولات اجتماعی-فرهنگی وسیاسی بوده است وسازمان ها وطیف های مختلف در آن نقش داشته اند. بررسی نقش واثرآفرینی روحانیون در تحولات اجتماعی وفرهنگی موضوعی است که می تواند به روشن شدن نقش این طیف در تحولات اجتماعی وسیاسی مشروطه تا انقلاب 57 کمک نماید. فساد درباریان، فشار اقتصادی، زورگویی حکام ولایات ونیز الگوی پیشرفت غرب زمینه ایجاد تحولات سیاسی- اجتماعی وفرهنگی را فراهم کرده بود.گروهی از روحانیون از جمله کسانی بودند که به دلایل ایدئولوژیکی ومادی ، خواستار این تحولات بودند. این پژوهش با استفاده از رویکردمتداول در مطالعات علوم انسانی وبهره مندی از شیوه تحقیقات نظری واسنادی، بر آن است تا به کندوکاودر نقش طیف روحانیون در تحولات اجتماعی وفرهنگی از مشروطه تا انقلاب 57 بپردازد. حاصل مطالعات نشان می دهد که نقش روحانیون در تحولات سیاسی واجتماعی که منجر به انقلاب مشروطه شد متناقض بوده و این امر ، سبب تعبیر و تفسیرهای متضاد شده است. روحانیون در ابتدای انقلاب برای حمایت از آن ، دلایل ایدئولوژیکی و مادی داشتند اما بین آنان یک اختلاف و دو دستگی ایجاد شد بعضی از روحانیون در کارهای سیاسی واجتماعی دخالت نمی کردند وبیشتر به تهذیب نفس شخصی می پرداختند دومین دسته حامی مشروطه بودند و در گروه روشنفکران وبازرگانان وصنعتگران وزنان تحول خواه قرار داشتند. سومین دسته، مخالف مشروطه بودند. واژگان کلیدی: مشروطه،سیاسی و اجتماعی ، روحانیون، شاهرود