این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین نگرش مذهبی و میزان عشق ورزی با رضایت زناشویی بین دبیران مرد مقطع متوسطه انجام شد . روش تحقیق همبستگی ،واز روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده و تعداد 234 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه شامل پرسشنامه نگرش مذهبی ،میزان عشق ورزی و رضایت زناشویی استفاده شد و اطلاعات پرسشنامه ها با استفاده از روش همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام و با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین نگرش مذهبی با رضایت زناشویی و از بین ابعاد عشق ورزی (عشق شهوانی ، دوستانه ، نوعدوستانه و منطقی) به صورت مستقیم و عشق بازیگونه به صورت معکوس با رضایت زناشویی رابطه دارند و عشق ملکی رابطه معنی داری با رضایت زناشویی ندارد و همچنین نگرش مذهبی و ابعاد عشق ورزی پیش بینی کننده رضایت زناشویی می باشند.