برای بررسی اثرات محلول¬پاشی سایکوسل و اسید¬هومیک، بر روی صفات فیزیولوژیک و مورفولوژیک آفتابگردان روغنی (helianthus annus l.)، در شرایط قطع آبیاری در مراحل انتهایی رشد، آزمایشی بصورت اسپیلت پلات بر پایه طرح بلوک¬های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان ارومیه اجرا شد. فاکتور اصلی در 3 سطح شامل: عدم آبیاری از مرحله شروع گلدهی تا برداشت ، عدم آبیاری از پر شدن دانه تا برداشت و آبیاری کامل، و فاکتور فرعی شامل محلول پاشی سایکوسل، اسید هومیک و مصرف همزمان سایکوسل و اسیدهومیک و شاهد بود. سایکوسل با غلظت 1000 میلی گرم در لیتر و اسیدهومیک با غلظت 250 میلی گرم در لیتر محلول پاشی شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که قطع آبیاری تاثیر معنی¬داری بر روی عملکرد، وزن¬ هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، قطر طبق، قطر ساقه، عملکرد روغن و نسبت پوست به مغز دانه، پتاسیم، سدیم، میزات قند محلول، کلروفیل کل و پرولین دارد. محلول¬پاشی با ترکیبات استفاده شده نیز بر روی عملکرد، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، قطر ساقه، قطر طبق، عملکرد روغن، پتاسیم، قند محلول، سدیم، پرولین و کلروفیل تاثیر معنی داری داشت ولی بر روی ارتفاع ساقه، درصد روغن، نسبت پوست، تعداد دانه در طبق و شاخص برداشت تاثیر معنی داری نداشت. همچنین اثر متقابل تنش خشکی و محلول¬پاشی اثر معنی¬داری بر سدیم برگ داشت. بیشترین عملکرد روغن در هکتار در آبیاری کامل با مصرف مخلوط سایکوسل و اسیدهومیک حاصل شد.