هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر ترکیب برنامه تمرین مقاومتی با مصرف گیاه خارخاسک بر gpx و sod بافت کلیه موش های نر ویستار بود. 90 رت نر در 10 گروه نه تایی کنترل، تمرین مقاومتی، داروی استانازولول دوز 2 میلی گرم به وزن بدن، داروی استانازولول دوز 2 میلی گرم به وزن بدن– تمرین مقاومتی، عصاره آبی خارخاسک دوز یک .5 میلی گرم.، عصاره آبی خارخاسک دوز یک .5 میلی گرم. . تمرین مقاومتی، عصاره آبی خارخاسک دوز یک .10 میلی گرم.، عصاره آبی خارخاسک دوز یک .10 میلی گرم. . تمرین مقاومتی، عصاره آبی خارخاسک دوز یک .15 میلی گرم. و عصاره آبی خارخاسک دوز یک .15 میلی گرم. . تمرین مقاومتی تقسیم شدند. پس از 42 ساعت از آخرین جلسه ی تمرین، موش ها قربانی شدند و نمونه گیری از بافت کلیوی انجام گردید. از تحلیل واریانس یک راهه مستقل جهت مقایسه gpx و sod بافت کلیوی موش ها استفاده شد. بر اساس نتایج مشاهده شده، یک دوره تمرین مقاومتی به همراه مصرف عصاره آبی گیاه خارخاسک نه در دوز بالای 15 میلی گرم بلکه در دوزهای پائینتر .5 و 10 میلی گرم. باعث بهبود پاسخ ضد اکسایشی بدن موش های نر نژاد شد .طبق افزایش gpx.، اما این افزایش در sod مشاهده نشد. آنچه بیش از هرچیز مشخص است این است که جهت نتیجه گیری دقیق نیاز به پژوهش های به مراتب بیشتری می باشد.