انفارکتوس حاد میوکارد یکی از شایع ترین تشخیص ها در بیماران بستری در کشورهای صنعتی است . آنژیوپلاستی درمان اصلی بیماران مبتلا به mi میباشد. اینتگریلین به عنوان یک داروی مهارکننده پلاکتی بخشی از درمان بیماران مبتلا به acs. میباشد. هدف ما در این مطالعه بررسی اثرات اینتگریلین بر پیامدهای بالینی بیماران مبتلا به mi که تحت آنژیوپلاستی قرار میگیرند،میباشد. روش کار : از میان بیماران مبتلا به stemi مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان امیرالمومنین تعداد 106بیمارانتخاب شده ،بیماران با رعایت معیارهای ورود و خروج انتخاب می شوند و بر اساس فرم جمع آوری اطلاعات از بیماران، سن، جنس، سابقه بیماریهای قبلی مورد بررسی قرار می گیرند .به صورت تصادفی به دو گروهaوbتقسیم میشوند. گروه a تحت درمان با اینتگریلین بلافاصله قبل از آنژیوپلاستی عروق کرونرقرارمیگیرند.( 2دوز بولوس 180میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن وسپس انفوزیون2میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه به مدت 12ساعت)، گروه b تحت درمان با p-pci به روش معمول قرار می گیرند. از بیماران ekg سریال گرفته می شود و تحت اکو قلبی به ترتیب 24-48ساعت بعد ازآنژیوپلاستی،1ماه وسه ماه بعد قرار میگیرند. تأثیر دو روش درمانی ذکر شده بر روی ejection fraction (ef) و تغییرات نوار قلب و میزان عوارض در دو گروه موارد مقایسه قرار می گیرند. نتایج: درموردیافته های اکوکاردیوگرافی ،میانگین ef2وef3( به ترتیب یک ماه وسه ماه بعداز مداخله) درگروه aبالاتربوده(37/41%و41/43%).وازلحاظ آماری میانگین efبطورمعناداری بیشتراز گروه bبوده است(p-value=0/043و p-value=0/012).میزان نزول قطعه st>50% بعد ازآنژیوپلاستی در گروه a،وbبه ترتیب 5/92%و8/86% بود. مقایسه این دومیانگین اختلاف آماری معناداری را نشان نداد(p-value=./26).1موردمرگ ومیر درگروه a(مداخله)و2مورد مرگ در گروه b(کنترل)تا پایان ماه سوم وجود داشت،که از لحاظ آماری اختلاف معنادار نبود (9/0p-value= ).از نظر عوارض وپیامد های بالینی بین دوگروه تفاوت قابل توجهی وجود نداشت(p-value=0/9) نتیجه گیری:افزودن اینتگریلین به درمان آنژیوپلاستی بدون افزایش ریسک خونریزی دربیماران مبتلابهstemiباعث بهبودefبیماران در دراز مدت گردید.