این اثر در چارچوب نگرشی زبان¬شناختی و با رویکرد تحلیل محتوا، به بررسی شیوه¬ها و شگردهای طنزآفرینی در لطیفه¬هایی می¬پردازد که حمیدرضا ماهی¬صفت و حسن ریوندی؛ دو تن از کمدین¬های ایستاده برجسته ایران، در طنز کلامی و انتقادی خود از آنها استفاده می¬کنند. در این پایان¬نامه پس از تعریف طنز و سه نظریه موجود در مطالعات طنز، به شیوه¬های خلق طنز در کمدی ایستاده پرداخته شده است. با بررسی یکی از اجراهای دو تن از هنرمندان کمدی¬ ایستاده در ایران، تلاش شده است تا الگوی غالب این اجراها در خلق فضاهای طنز¬آمیز معرفی گردد. اجرای موفق در کمدی¬ ایستاده علاوه بر مهارت اجرا، تا حد بسیار زیادی وابسته به تسلط و به کار بردن شگردها و فنون مختلف، بویژه فنون زبان¬شناختی است؛ فنونی چون مکث، تکرار، تغییر موسیقی یا بلندی صدا، تغییر لهجه، تعامل مستقیم و غیره که در ایجاد طنز، نقش مهم و عمده¬ای دارند.