از آنجائیکه در اکثرجوامع امروزی اساس خانواده متشکل از یک زن و یک مرد می باشد، این باور وجود دارد که زنان و مردان پا به پای هم و در کنار هم خانواده را می سازند. به دنبال این باور، تصور رایج برآن است که تصمیم گیری در امور مختلف خانواده نیز باید به صورتی بین همسران تقسیم شود که هر یک از زوجین درمورد این تصمیم گیری ها سهمی برابر با دیگری داشته باشد و در واقع تقسیم عادلانه قد رت در خانواده برقرار باشد. براین اساس این سوال مطرح می شود که آیاد در جامعه ما و به طور خاص در شهر مشهد این تعادل موازنه قدرت در خانواده ها برقرار است یا خیر. از آنجا که سرپرست اکثر خانواده های ایرانی مردان هستند و به نظر می آید تصمیم گیرنده اصلی در امور خانواده مردان باشند، سهم زنان در این امر بیش از مردان مورد سوال بود. از این رو این پژوهش به «سنجش میزان قدرت تصمیم گیری زنان در خانواده و عوامل موثر بر آن پرداخته و در قالب این موضوع به این نتیجه رسیده است که زنان در خانواده تصمیم گیرنده اصلی نیستند ولی نظر آنها در تصمیم گیری ها موثر است و در مجموع میزان قدرت تصمیم گیری زنان در خانواده در جامعه آماری این پژوهش (شهر مشهد) متوسط بدست آمد و برخلاف فرض اولیه که ویژگی های فردی زنان را موثرترین عامل در این زمینه تلقی می کرد، آنچه بیش از هر عاملی تعیین کننده سطح قدرت زنان در خانواده شناخته شد، میزان اعتقاد زوجین به کلیشه های جنسیتی و باورهای قالبی در مورد زنان می باشد.