مطالعه حاضر بصورت تحلیل، مقطعی بر روی بیماران مراجعه کندده به بخش پوست بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز که مبتلا به کهیر ایدیوپاتیک مزمن بودند انجام شد. حجم نمونه در حدود 45 نفر تعیین گردید. روش نمونه گیری بصورت در دسترس و آسان بوده و تمامی بیمارانی که مبتلا به کهیر مزمن ایدیوپاتیک بودند وارد مطالعه گردیدند. بیمارانی که تمایلی به شرکت در مطالعه نداشته و یا علتی برای ایجاد کهیرشان یافته شد از مطالعه خارج شدندو همچنین بیمارانی که مبتلا به آتوپی بودند. (رینیت آلرژیک، آتوپیک و آسم) نیز از مطالعه حذف شدند. روش انجام مطالعه به این صورت بود که بیمارانی که با کهیر مزمن مراجعه کردند مورد آزمایشهای اولیه قرار گرفته تا علت ایجاد بیماری در ایشان یافته شود. در صورتیکه تمام آزمایشات اولیه انجام شده منفی بوده و علتی برای ایجاد کهیر در بیماران یافت نشد بیماران تحت عنوان کهیر مزمن ایدیوپاتیک شناخته شده و سطح سرمی ige در ایشان اندازه گیری می شد. یافته ها : جامعه آماری از 47 بیمار به تشخیص کهیر ایدیوپاتیک مزمن تشکیل شده بود. که میانگین سنی ایشان 83/30 با حداکثر 68 و حداقل 14 سال بدست آمد. 24 نفر از بیماران ما مرد بودند (1/51%) و 18 نفر (3/38) سابقه کهیرمزمن را در خانواده درجه اولشان داشتند. در بررسی سطح ige سرمی این بیماران حداقل این میزان u28 و حداکثر u 3280 با میانگین u 326 بدست آمد. نتیجه گیری : به نظر می رسد که بین کهیر مزمن ایدیوپاتیک و افزایش سطح سرمی ige یک رابطه وجود دارد که به نظر می رسد افرادی که هیچ علتی برای کهیر مزمنشان پیدا نشود و سطح ige از حد نرمال بالاتر است احتمالا در زمینه آتوپی می باشد.