هدف این پژوهش بررسی و ارزیابی وضعیت کتاب های نوشته شده درباره ی ادبیا ت کودک و نوجوان ایران از1300تا1370 است. از همین رو مقرر شد کتاب شناسی توصیفی تحلیلی کاملی گردآوری شود. در روش پژوهش با توجه به کتاب شناسی های فارسی، الگوی پیشنهادی عبدی برگزیده شد که براساس داده ها و هدف این پژوهش تغییراتی در آن پدید آمد. یافته های پژوهش نشان می دهد، نخستین کتاب درباره ی ادبیات کودک، در سال 1339 به چاپ رسیده و از آن پس تا 1369 بیست وپنج کتاب پژوهشی و پانزده کتاب نامه انتشار یافته است، بنابراین در این سه دهه با دو گونه ی کتاب های پژوهشی و کتاب نامه ها روبه روییم. بیشتر کتاب نامه ها فهرست کتاب های مناسب برای کودک و نوجوان است. کتاب های پژوهشی هم درباره ی مبانی، تعریف ها، ویژگی ها و انواع ادبیات کودک، شعر کودک، درست نویسی، مراخل خلق یک اثر، صفحه آرایی کتاب کودک، تصویرگری و مجموعه مقاله است. بی توجهی به جنبه های گوناگون ادبیات کودک و دست نیافتن به رویکردی ثابت و دقیق در آن، نتیجه ای است که از بررسی کتاب های پژوهشی به دست می آید، این بحران بر اثر بی توجهی به پیشینه و نداشتن تعامل و گفتمان نقد بین نویسندگان روی داده است. توجه به ادبیات کودک از دهه ی چهل، به شکل درستی آغاز می شود و در دهه ی پنجاه در کنار کمبودهای موجود، راه درستی را برمی گزیند، این جریان در دهه ی شصت متوقف شده به اول مسیر بازمی گردد. مهم ترین مشخصه ی دهه ی شصت بی توجهی به نقد و گرایش شدید به تألیف است. گذری در ادبیات کودکان(1345) بهترین کتاب و نادر ابراهیمی به سبب توجه به موضوع های نوین، نویسنده ی برجسته ی این دوره است.