ادبیات موجود در ایران نشان می دهند که رویکردهای تعادل جزئی مبنای تجزیه و تحلیل بخش غیررسمی قرار گرقته اند. در این رساله نشان می دهیم که بکارگیری این نوع رویکردها نمی توانند ساختار بخش غیررسمی در اقتصاد را آشکار نماید. لذا در تحقیق حاضر، به منظور بررسی ساختار و ابعاد بخش غیررسمی اقتصاد، برای اولین بار این موضوع در رویکرد تعادل عمومی، در چارچوب 1385 sam [که توسط بانوئی و همکاران(1389) محاسبه شد] و با استفاده از آمارهای جانبی جهت تفکیک بخش های رسمی و غیررسمی مورد مطالعه قرار گرفته است. حساب تولید به دو زیرحساب: بخش رسمی و بخش غیررسمی تجمیع شد. در حساب عوامل تولید، درآمد نیروی کار با توجه به سهم اشتغال، بصورت درآمد نیروی کار رسمی و غیررسمی تفکیک شده و حساب مازاد عملیاتی بصورت رسمی درنظر گرفته شده است. در حساب نهادها هم تنها درآمد خانوار بصورت رسمی و غیررسمی تفکیک شده است. نتایج حاصله نشان می دهد که تولید بخش غیررسمی 12درصد تقاضای نهایی (معادلgdp) را تشکیل می دهد. ضرایب فزاینده تولید، ضرایب فزاینده درآمد عوامل تولید، ضرایب فزاینده درآمد نهادها و همچنین توان اشتغالزایی بخش غیررسمی بیش از بخش رسمی بدست آمد که نشان دهنده اهمیت این بخش در اقتصاد کشور است. بنابراین توجه به بخش غیررسمی، بجای نادیده گرفتن آن از طرف دولت، گامی موثر در جهت کاهش حجم این بخش و ساختار دوگانه؛ و افزایش اشتغال رسمی در کشور است.