پیش زمینه و هدف: دیازینون حشره کشی از گروه ارگانوفسفره بوده که بطور معمول برای کنترل انواع مختلف حشرات مورد استفاده قرار میگیرد که سبزیجات و میوه جات را مورد تهاجم قرار می دهند. دیازینون با اثر گذاشتن بر روی سیستم عصبی باعث علایم متعدد شامل سر درد، اسهال، ضعف و سستی و افزایش ضربان قلب می گردد. هدف از این مطالعه بررسی اثر سم دیازینون بعنوان یک ارگانوفسفره بر روی ساختار بافتی بیضه و باروری در موش رت می باشد. سلنیوم یکی از عناصر کمیاب بوده و دارای خواص آنتی اکسیدان، آنتی موتاژنیک ، آنتی ویروسی و انتی کارسینوژنیک می باشد. مواد و روش کار :برای انجام این تحقیق از 54 موش رت بالغ استفاده شد. موشهای رت به سه گروه کنترل ،d و d+sبطور تصادفی تقسیم شدند. در گروهd دیازینون با دوز 70 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن ودر گروه d+sسلنیوم بادوزmc/kg30 بصورت خوراکی یک روز در میان تا 60 روز خورانده شد. بافتهای بیضه بمدت یک هفته در داخل فرمالین جهت ثبوت بافتی قرار داده شدند. بعد از ثابت شدن نمونه ها برای مطالعه بافتی آماده شدند.برشهای 7 میکرومتری از بافت بیضه تهیه و توسط آهن وایگرت وهما توکسلین – ائوزین رنگ آمیزی شدند. قطر لوله های اسپرم ساز، ضخامت اپیتلیوم لوله های اسپرم ساز، ضخامت کپسول بیضه توسط عدسی مدرج اندازه گیری شدند. با استفاده از آزمون تی تست و آنووای یکطرفه اختلاف ما بین گروه کنترل و تیمار مورد ارزیابی قرار گرفت. برای مطالعه ی اسپرم ها جهت مشخص شدن درصد زنده بودن اسپرم ها ومشخص شدن غیر نرمالیها ی سلولهای اسپرم از رنگ آمیزی ائوزین – نگروزین استفاده گردید. برای بررسی میزان آپوپتوز بافت بیضه واسپرم ها به ترتیب از روش رنگ آمیزی کاسپاز وروش کامت استفاده گردید . یافته ها: در این مطالعه مشخص شد که در گروه d در روزهای10 الی 60 لوله های اسپرم ساز دچار آتروفی شده و شکل نامنظم دارند. در لوله های اسپرم ساز سلولهای مولد اپیتلیوم لوله های اسپرم ساز اتصالیهای بین سلولی را از دست داده و ادم مشخصی در بافت بینابینی بیضه دیده میشود. قطر لوله های اسپرم ساز و ضخامت اپیتلیوم لوله های اسپرم ساز در گروه d در مقاسیه با گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان می دهد.در روز 24 در بعضی از لوله های اسپرم ساز دیو سلولها وجود داشت. در گروه d+s همانند گروه d تغییرات بافت بیضه و اسپرم مشاهده گردید. رنگ آمیزی کامت افزایش آپوپتوزیس در اسپرمها را نشان داد ولی سلنیوم نمی تواند مانع آپوپتوزیس در سلولهای مولد اسپرم باشد. در رنگ آمیزی کاسپاس مشخص شد که سم دیازینون باعث آپوپتوزیس در بافت بیضه شده ولی سلنیوم می تواند مانع از آپوپتوزیس در این سلولها باشد. بحث و نتیجه گیری: داده ها نشان می دهد که دیازینون می تواند باعث آتروفی مشخصی در ساختار بافتی بیضه و تغییرات مورفولوژی بیضه ودرصد زنده بودن و عملکرد اسپرم ها شده و افزایش میزان آپوپتوزیس در بافت بیضه واسپرم ها گردیده وسلنیوم به علت خاصیت آنتی اکیسدانتی میزان این تغییرات را کاهش می دهد در نهایت دیازینون با این عوارض ذکر شده باعث نقص در عملکرد دستگاه تناسلی نرمی شود.

سندرم تخمدان پلی کیستیک (poly cyctic ovary syndrome) (pcos)، علت اصلی ناباروری ناشی از فقدان تخمک گذاری می باشد. از مهمترین علایم آن، اختلالات تخمک گذاری، افزایش آندروژن و مقاومت به انسولین می باشد. در این مطالعه، القاء سندرم تخمدان پلی کیستیک در موش های ماده بالغ صورت گرفت و اثر دانه ی گرده بر فولیکول های تخمدان بررسی شد. گرده ی زنبور عسل به عنوان یک عامل دارای عملکرد ضد تومور و تحریک ایمنی در پزشکی و بر روی سلامتی انسان شناخته شده است. گرده ها، دارای ترکیبات فنولی هستند که خاصیت آنتی اکسیدانی آن ها در به دام انداختن رادیکال های آزاد می باشد. این ویژگی ها به نظر می رسد در پیشگیری از بیماری های مختلف از قبیل سرطان، بیماری های قلبی و عروقی و دیابت مفید باشند. در این تحقیق از 32 سر موش صحرایی ماده بالغ استفاده شد که به 4 گروه تقسیم شدند.1-گروه کنترل که به این گروه 4/0 سی سی روغن کنجد (sesame oil) تزریق شد،2- گروه پلی کیستیک که برای القاء تجربیpco در این دسته از موش ها هورمون استرادیول والرات که به صورت محلول روغنی می باشد به مقدار 4/0 سی سی تزریق شد.3- گروه pco درمان شده که در این گروه علاوه بر القاء pco، گرده به صورت محلول در آب مقطر با دوز mg/kg/bw/day 150 به صورت گاواژ به موش ها داده شد.4- گروه تیمار با گرده، که در این گروه، موش ها گرده را با دوز mg/kg/bw/day150 به صورت گاواژ دریافت نمودند. در مرحله بعد، پس از گذشت 9 هفته (63 روز)، تمام حیوانات آسان کشی شده و پس از تشریح، شاخ رحم و تخمدان آن ها جدا شده و در محلول فیکساتیو فرمالین 10% قرار گرفته و از تخمدان تمامی حیوانات برش های سریالی به ضخامت 5 میکرومتر تهیه شد و این نمونه ها در نهایت توسط رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی شدند. همچنین به هنگام تشریح، خون حیوان از قلبشان گرفته و هورمون های استروژن، پروژسترون و تستوسترون مورد سنجش قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق، نشان داد که فولیکول های آترتیک در گروه pco، نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی دار و تعداد جسم زرد کاهش معنی داری یافته است. همچنین میزان هورمون استروژن و تستوسترون افزایش معنی دار و هورمون پروژسترون کاهش معنی داری یافته است. در گروه pco، در مقایسه با کنترل ضخامت همبند آندومتر کاهش، اما ضخامت بافت پوششی آندومتر افزایش معنی داری یافته است. استفاده از دانه ی گرده در گروه pco موجب افزایش معنی داری در تعداد فولیکول های گراف و جسم زرد و کاهش معنی دار در فولیکول های آترتیک شد. همچنین بصورت معنی داری سطح هورمون پروژسترون نسبت به گروه pco افزایش و سطح هورمون های تستوسترون و استروژن کاهش یافت و ضخامت بافت پوششی آندومتر نسبت به گروه pcos کاهش و ضخامت همبند آندومتر افزایش معنی داری یافت.

هدف از این آزمایش بررسی اثرات 4سطح مختلف اسید آمینه ترئونین قابل هضم بر عملکرد، اندازه نسبی قسمت های مختلف روده و مورفولوژی روده جوجه های گوشتی بود. 288 قطعه جوجه نر یک روزه راس 308 به طور تصادفی به چهار گروه72 تایی با شش تکرار(12 جوجه در هر پن) تقسیم شدند و بر اساس توصیه راس 308(2007) جیره آزمایشی و شاهد را متشکل از کنجاله سویا، ذرت و گندم دریافت کردند. تیمارهای آزمایشی عبارتند از ft تیمار شاهد بدون ترئونین، lt تیمار شاهد بعلاو? 60% ترئونین قابل هضم بر حسب لیزین، mt تیمار شاهد بعلاو? 70% ترئونین قابل هضم بر حسب لیزین، ht تیمار شاهد بعلاو? 80% ترئونین قابل هضم بر حسب لیزین. در طول دوره آزمایش مقدار خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک به صورت هفتگی و برای کل دوره اندازه گیری و محاسبه گردید. هدف از بررسی مورفولوژی روده، مطالعه اثر افزودن ترئونین بر رشد روده کوچک در دو هفته اول بود. در روز 14 دو پرنده از هر تکرار جهت بررسی مورفولوژی روده کوچک انتخاب و کشتار گردیدند. نتایج نشان داد که در دوره 0 تا 42 روزگی تیمار lt کمترین ضریب تبدیل را در بین تیمار های مختلف داشت ((p<0/05. در دوره 0 تا 42 روزگی اختلاف معنی داری از نظر مقدار خوراک مصرفی و افزایش وزن بدن بین پرندگان گروههای مختلف وجود نداشت((p<0/05، اما پرندگان تیمار lt بیشترین افزایش وزن را در بین تیمارها داشتند. در دوره 0 تا 21 روزگی اختلاف معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد. در دوره 21 تا 42 روزگی تیمار lt و mt کمترین ضریب تبدیل را داشتند ((p<0/05. نتایج حاصل از مقایسه میانگین طول نسبی قسمت های مختلف روده در جوجه های گوشتی گروه های مختلف آزمایشی در پایان هفته دوم نشان می دهد که هیچ تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی وجود ندارد (05/0<p). افزودن ترئونین به جیره با کمبود ترئونین در دوره آغازین به طور معنی داری ارتفاع پرزها را در دوازدهه افزایش داد همچنین با افزودن ترئونین به جیره ضخامت لایه عضلانی در دوازدهه تحت تاثیر قرار گرفت (05/0<p).

مقدمه : سندرم تخمدان پلی کیستیک(poly cyctic ovary syndrome)، یکی از متداول ترین اختلالات آندوکرینی در سنین تولیدمثلی زنان است. از علائم این بیماری میتوان به هایپرآندروژنیسم، هیرسوتیم، مقاومت به انسولین و عدم تخمک گذاری و نهایتا ناباروری اشاره کرد. pcos می تواند عوارض ثانویه ای از جمله سرطان های آندومتر، هایپرتانسیون و دیابت نوع 2 نیز بجا بگذارد. ژل رویال یکی از فراورده های زنبور عسل است که امروزه اثرات درمانی آن مورد توجه بوده و در ترکیب این ماده انواع پروتئین ها، چربی ها، کربوهیدراتها و ویتامین های گروه b و c وجود دارد. تا بحال اثرات آنتی باکتریال، آنتی تومورال، التیام بخشی و ضد پیری آن به اثبات رسیده است. هدف از این تحقیق بررسی اثر درمانی ژل رویال بر pcos و فولیکوژنز و هورمون های جنسی در رت های بالغ ماده که pcos به طور تجربی در آنها القا شده است میباشد. مواد و روش ها : در این تحقیق 32 رت بالغ ماده بطور تصادفی به 4 گروه 8 تایی تقسیم شدند: 1- گروه شاهد که فقط آب و غذای معمولی دریافت نمودند. 2- گروه pco که cc 4/. استرادیول والرایت بصورت عضلانی به آنها تزریق شد. 3- گروه کنترل ژل رویال: رت های بالغی بودند که روزانه به ازای هر کیلوگرم وزن بدنشان 90 میلی گرم ژل رویال محلول در آب مقطر را بصورت خوراکی دریافت می کردند و 4- گروه چهارم شامل رت هایی بودند که مشابه گروه دوم سندرم تخمدان پلی کیستیک در آنها برانگیخته شد و نیز به مقدار گروه سوم ژل رویال دریافت نمودند. دوره ی تیمار هر 4 گروه 9 هفته بود و شرایط برای همه گروه یکسان در نظر گرفته شد. در پایان دروره ی تیمار بعد از تهیه ی اسمیر واژنی رتهای در فاز استروس آسان کشی شده و خونگیری از قلب انجام شد و تغییرات سرمی هورمون های استروژن، پروژسترون و تستوسترون آنها بررسی گردید. بافت های تخمدان و رحم برداشته شده و در فرمالین 10% جهت تثبیت قرار داده شد و پس طی مراحل پاساژ و رنگ آمیزی مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج : نتایج مربوط به این تحقیق نشان داد که در بافت تخمدان میزان فولیکوژنز و تعداد جسم زرد در رت های گروه سندرم تخمدان پلی کیستیک تیمارشده با ژل رویال به طور معنی داری افزایش یافته و تعداد فولیکولهای آترتیک و کیستیک کاهش چشمگیری داشته است. آنالیز هورمونی نشان داد که سطح سرمی تستوسترون در رت های گروه pco تیمار با ژل رویال کاهش معنی دار و میزان پروژسترون افزایش معنی داری داشته است. ولی در سطح سرمی استرادیول در این گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بعلاوه مطالعات بافت رحم نشان داد که استفاده از ژل رویال کاهش معنی داری در ارتفاع سلول های بافت پوششی در رت های گروه pco درمان با ژل و نیز افزایش معنی داری در ضخامت آندومتر این گروه نسبت به گروه pco ایجاد کرده است.

این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف گیاه کاسنی و مرزه در مراحل آغازین و پایانی بر روی برخی از فراسنجه های خونی و مورفولوژی دستگاه گوارش جوجه های گوشتی انجام گردید. در این آزمایش تعداد 280 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار و 4 تکرار (هر تکرار دارای 10 قطعه جوجه) از سن 1 تا 42 روزگی مورد استفاده قرار گرفتند. پودر ریشه ی کاسنی به ترتیب در سطوح 2، 4 و 6 درصد و پودر ریشه مرزه در سطوح 2/0، 4/0و 6/0 درصد به جیره های آغازین و پایانی اضافه شد. استفاده از کاسنی تا سطح 6 درصد ، بطور معنی داری غلظت های کلسترول و تری گلیسیرید را بودن تأثیر نا مطلوب بر پارامترهای عملکردی، کاهش داد (p<0.05). طول ویلی ددنوم بطور معنی داری با مصرف سطوح 4 و 6 درصد کاسنی در سنین 21 و 42 روزگی در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت(p<0.05). طول ویلی ژژنوم بطور معنی داری با مصرف 6 درصد کاسنی در سن 21 روزگی در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت(p<0.05). استفاده از سطوح مختلف مرزه بهمراه اثرات مثبت روی فراسنجه های خونی همچون کاهش کلسترول و ldl ،احتمالاً به سبب توسعه ی سیستم هضمی و جذبی بخش های مختلف روده کوچک، زمینه را برای بهبود عملکرد در جوجه های گوشتی فراهم کرده است.

این آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف دانه کامل آفتابگردان در دو دوره آغازین و رشد بر روی مورفولوژی دستگاه گوارش و برخی از فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 280 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 به طور تصادفی در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار و 4 تکرار و تعداد 10 قطعه برای هر تکرار انتخاب شدند. پرندگان از سن یک روزگی تا پایان دوره آزمایش با 7 تیمار به قرار زیر تغذیه شدند: 1)جیره شاهد بدون دانه آفتابگردان 2)جیره حاوی 8 درصد دانه کامل آفتابگردان در کل دوره 3) جیره حاوی 16 درصد دانه کامل آفتابگردان در کل دوره 4) جیره حاوی 24 درصد دانه کامل آفتابگردان در کل دوره 5) جیره حاوی 8 درصد دانه کامل آفتابگردان در دوره رشد 6) جیره حاوی 16 درصد دانه کامل آفتابگردان در دوره رشد 7) جیره حاوی 24 درصد دانه کامل آفتابگردان در دوره رشد. استفاده از سطوح مختلف دانه آفتابگردان در طی دوره آغازین باعث افزایش مصرف خوراک گردید(05/0p<). گروه تیماری 2 در طی دوره آغازین به طور معنی داری مصرف خوراک و در طی دوره آغازین افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک بالاتری را در مقایسه با سایر گروه های آزمایشی نشان دادند. غلظت تری گلیسرید پلاسمایی کاهش معنی داری را در گروه های تیماری 4 و 6 و 7 نسبت به گروه شاهد نشان داده و کمترین غلظت تری گلیسریدی در تیمار 7 دیده شد. غلظت کلسترول و ldl در گروه های تیماری 6 و 7 نسبت به تیمار شاهد به طور معنی داری کمتر بوده و کمترین سطوح این فاکتورها در گروه تیماری 6 به دست آمد . غلظت hdl در گروه شاهد به طور غیر معنی داری از تیمار 6 کمتر بود و کمترین سطح hdl در مقایسه با سایر تیمارها در این تیمار مشاهده شد. سطح vldl در تیمار 4 و نیز در پرندگان گروه های 6 و 7 کاهش معنی داری نشان داد و کمترین غلظت vldl در گروه تیمار 7 بود. با توجه به نتایج اخذ شده در این بررسی در هیچ یک از پارامترهای مورفولوژیکی تفاوت معنی داری بین گروه شاهد با گروه های تیماری دیده نشد. نسبت ارتفاع پرز به عمق غدد تفاوت معنی داری بین گروه شاهد و تیمارها نشان نداد، اما این نسبت در ژوژنوم در بین تیمار 2 با پرندگانی که در گروه های تیماری 4 و 5 بودند افزایش معنی داری داشت.

متوتروکسات ( mtx) یک داروی آنتی متابولیک است، که به طور گسترده برای درمان انواع سرطان از جمله سرطان سینه، پوست، سر و گردن یا شش استفاده می شود. این دارو آنالوگ اسید فولیک است که موجب مهار سنتز پورین و پریمیدین شده و همین عملکرد موجب اثرات درمانی و سمیت آن می شود. عملکرد ژنوتوکسیک داروهای ضد نئوپلاستیک موجب توسعه سرطان ثانویه در بیماران، می شود. یکی از جالب ترین روش های پیشگیری از بیماری استفاده از آنتی اکسیدان ها ، برای محافظت بافت در برابر آسیب سمی ایجاد شده است. اتیل پیروات به عنوان افزودنی شیمیایی و کنگر فرنگی به عنوان یک گیاه، خاصیت آنتی اکسیدانتی داشته و ظرفیت نجات سلول های آسیب دیده توسط استرس اکسیداتیو را دارند. هدف از این تحقیق بررسی اثرات عصاره کنگرفرنگی و اتیل پیروات بر برخی از پارامترهای اسپرم ، تغییرات هیستوپاتولوژی و توان باروری (ivf) در بیضه موش های درمان شده با متوتروکسات است. مواد و روش ها: 48 سر موش سوری بالغ نر به 6 گروه 8 تایی تقسیم شدند.: گروه 1: به عنوان کنترل سالم mg/kg 1/0 آب مقطر، روزانه به صورت ip دریافت کردند. گروه2: mg/kg20 متوتروکسات را یک بار در هفته به صورت ip دریافت کردند. گروه 3: mg/kg 300 عصاره هیدروالکلی کنگر را روزانه به صورت گاواژ دریافت کردند. گروه 4: متوتروکسات را همراه با کنگر فرنگی، به مقدار و روش مشابه دریافت کردند. گروه 5: mg/kg 40 اتیل پیروات را روزانه به صورت ip دریافت کردند. گروه 6: متوتروکسات و اتیل پیروات را با همان دوز بیان شده به صورت ip دریافت کردند. حیوانات یک روز بعد از پایان دوره تیمار( 30 روز) با جابجایی مهره های گردن آسان کشی شدند.پس از نمونه گیری، اسپرم های گرفته شده از اپی دیدیم، برای ivf و اندازه گیری پارامترهای مختلف به محیط کشت انتقال یافتند . بیضه سمت چپ برای تثبیت به محلول فرمالین نمکی 10% منتقل شدند. پس از تثبیت، برش گیری و رنگ آمیزی، نمونه-ها توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. و بیضه سمت راست را جهت مطالعات هیستوشیمیایی به فریزر 70- درجه ی سانتیگراد انتقال داده شد. خون گرفته شده از قلب حیوان سانتریفوژ و سرم بدست آمده تا زمان سنجش تستوسترون در دمای 70- درجه ی سانتیگراد منجمد گشت. نتایج: داروی متوتروکسات موجب کاهش معنی داری (p<0.05) در شاخص های اسپرماتوژنز، تعداد و میزان تحرک اسپرم ها، درصد اووسیت لقاح یافته، درصد بلاستوسیست ها، تستوسترون و در عین حال افزایش معنی داری (p<0.05) در میزان اسپرم های مرده و اسپرم با dna آسیب دیده، درصد جنین های تحلیل رفته و سطح مالون دی آلدئید شد.در حالی که دریافت روزانه عصاره هیدروالکلی کنگر فرنگی و اتیل پیروات سبب بهبود در پارامترهای مذکور گردید. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان داد که داروی متوتروکسات به واسطه اعمال استرس اکسیداتیو می تواند موجبات آسیب بافت بیضه را فراهم آورد، درحالی که اتیل پیروات و عصاره هیدروالکلی کنگر فرنگی با قابلیت مهار رادیکال های آزاد و فرآیند های اکسیداتیو می توانند به گونه ای موثر در برابر اثرات ناشی از این دارو نقش ایفا کند.

چکیده: مقدمه: اکسی متولون ، نوعی استروئید آنابولیک- آندروژنیک فعال خوراکی است. از این دارو در دوزهای کم برای درمان بیماری هایی نظیر کم خونی ، کمبود رشد در بچه ها ، کاهش گسترش ویروس ایدز استفاده می شود. برخی ورزشکاران از این دارو به دلیل خاصیت آنابولیکی و تاثیر آن بر رشد عضلانی ، به عنوان داروی نیروزا در دوزهای بالا استفاده می کنند. ژل رویال یکی از فراورده های زنبور عسل می باشد که در معده زنبور کارگر به وسیله هضم ناقص عسل ایجاد می شود. این ماده از غدد هیپوفارینکس و مندیبولار به منظور ایجاد زنبور ملکه ترشح می شود. ژل رویال ماده ای ژلاتینی به رنگ سفید شیری است و دارای ارزش غذایی فراوان می باشد. تغذیه با ژل رویال عامل بزرگ تر بودن جثه ، قدرت باروری زیاد و بیشتر بودن طول عمر ملکه می باشد. در تحقیق حاضر ، تأثیر اکسی متولون و ژله ی رویال بر بافت بیضه و توان باروری آزمایشگاهی (ivf) در موش سوری بررسی گردید. در این مطالعه از 32 عدد موش سوری که در 4 گروه 8 تایی به طور تصادفی تقسیم بندی شدند ، استفاده شد. تیمار به صورت گاواژ و به مدت 4 هفته انجام شدند. پس از نمونه گیری ، اسپرم های گرفته شده از دم اپی دیدیم ، برای ivf و اندازه گیری پارامترهای اسپرم به محیط کشت انتقال یافتند و از هر موش یکی از بافت بیضه برای تثبیت به محلول فرمالین نمکی 10% و دیگری به فریزر 70 – برای انجام استرس اکسیداتیو ، منتقل شدند. پس از تثبیت ، برش گیری و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین-ائوزین ، نمونه ها توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند . اکسی متولون (kg/mg 5 ) سبب آسیب توبول های منی ساز ، کاهش تعداد اسپرم ها ، کاهش اسپرم های بالغ ، کاهش تحرک اسپرم ها ، افزایش استرس اکسیداتیو بافت بیضه و کاهش توان باروری شد ، در حالی که دریافت ژل رویال با دوز kg /mg 110 سبب جبران تغییرات هیستوپاتولوژیک ایجاد شده ، پارامتر های اسپرم ، استرس اکسیداتیو و توان باروری ، شد.

هدف از این آزمایش بررسی اثرات روش های فرآوری (جوانه زدن و خیساندن) دانه جو با مکمل سازی آنزیم بر مورفولوژی روده و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی بود. 288 قطعه جوجه نر یک روزه راس 308 به طور تصادفی به 6 گروه 48 تایی با 4 تکرار (12 جوجه در هر پن) تقسیم شدند و بر اساس توصیه راس 308 جیره آزمایشی متشکل از کنجاله سویا، ذرت و جو دریافت کردند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- جیره بر پایه ذرت، سویا و جو 2- جیره بر پایه ذرت، سویا و جو جوانه زده 3- جیره بر پایه ذرت، سویا و جو خیسانده 4- جیره بر پایه ذرت، سویا و جو+ آنزیم 5- جیره بر پایه ذرت، سویا و جو جوانه زده+ آنزیم 6- جیره بر پایه ذرت، سویا و جو خیسانده+ آنزیم بودند. در روز 14 یک پرنده از هر تکرار جهت بررسی مورفولوژی روده کوچک انتخاب و کشتار گردیدند. همچنین در روز 42 هم یک پرنده از هر تکرار جهت بررسی خصوصیات لاشه و مورفولوژی روده کوچک انتخاب و کشتار گردیدند. با توجه به نتایج به دست آمده از نظر بازده لاشه و چربی محوطه بطنی و وزن و طول روده تفاوت معنی داری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد (01/0p? ) بطوری که تیمار حاوی جو خیسانده بدون آنزیم بالاترین بازده و تیمار حاوی جو جوانه زده بدون آنزیم پائین ترین میانگین چربی را داشتند و همچنین تیمار حاوی جو خیسانده با آنزیم کمترین مقدار وزن و طول روده و تیمار حاوی جو معمولی بیشترین مقدار وزن و طول روده را داشتند (01/0p? ). درنتایج حاصل از مورفولوژی روده 14 روزگی در قسمت دوازدهه ارتفاع ویلی، عرض ویلی، عمق کریپت و تعداد سلول های جامی و در قسمت ژوژنوم ارتفاع ویلی و در قسمت ایلئوم عرض ویلی و تعداد سلول های جامی تحت تأثیر فرآوری جو و آنزیم قرار گرفتند و اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0p? ). همچنین در نتایج حاصل از مورفولوژی روده 42 روزگی در قسمت های دوازدهه و ژوژنوم، ارتفاع پرزها تحت تاثیر آنزیم ها قرار گرفت به طوری که تیمار حاوی جو معمولی با آنزیم دارای بیشترین مقدار ارتفاع پرز بود (05/0>p). دیگر تیمارها از نظر آماری با هم تفاوتی نداشتند (05/0<p). ضخامت لایه عضلانی و تعداد سلول های جامی هم فقط در قسمت ژوژنوم تحت تأثیر آنزیم قرار گرفتند به طوری که تیمار حاوی جو معمولی با آنزیم کمترین ضخامت لایه عضلانی و بیشترین تعداد سلول های جامی را داشت (05/0>p).

استرس تبدیل به بخش جدایی¬ناپذیر از وضعیت بشر در سراسر جهان و هر فردی شده است. و روبرو شدن با استرس در زندگی، روز به روز باعث آشفتگی تعادل فیزیولوژیکی و روانی شده و باعث ایجاد تغییرات قابل توجه رفتاری، درون¬ریز، نورونی و ایمنولوژیکی میشود. ژل رویال ماده ای سفید شیری رنگ با بویی تند و مزه ای میوه ای که دارای ارزش غذایی فراوان است. ژل رویال به عنوان یک مکمل غذایی جمع آوری شده و به فروش می رسد. در تحقیق حاضر ، تأثیر استرس بیحرکتی و ژله¬ی رویال بر بافت تخمدان ،رحم ، فاکتورهای استرس اکسیداتیو و توان باروری آزمایشگاهی (ivf) در موش سوری ماده بررسی گردید.در این مطالعه از 45 راس موش سوری ماده که در 5 گروه 9 تایی به طور تصادفی تقسیم بندی شدند ، استفاده شد. تیمار به صورت گاواژ ژل رویال در دوز¬های 50،100 و mg/kgbw200و به مدت 9 هفته انجام شد. پس از نمونه¬گیری ، تخمک¬های گرفته شده از ناحیه آمپول موش¬هایی که تحت تحریک تخمک گذاری قرار گرفته بودند، ، برای ivf استفاده شد. سپس تخمدان نیمی از موش¬های باقی مانده و شاخ رحم آنها برای تثبیت به محلول فرمالین نمکی 10% و تخمدان نصف دیگرموش¬ها برای سنجش استرس اکسیداتیو ، استفاده شد. پس از تثبیت ، برش¬گیری و رنگ¬آمیزی با هماتوکسیلین- ائوزین ، نمونه¬ها توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. استرس بیحرکتی سبب آسیب بافتی در تخمدن و رحم و افزایش استرس اکسیداتیو بافت تخمدان و کاهش توان باروری شد ، در حالی که دریافت ژل رویال سبب جبران تغییرات هیستوپاتولوژیک ایجاد شده ، استرس اکسیداتیو و توان باروری شد. که ازبین دوزهای استفاده شده دوزmg/kgbw100 بیشترین تاثیر مثبت را دارا بود. کلید واژه :استرس بیحرکتی ، ژل رویال، موش سوری ماده، رحم، تخمدان

سداب در طب سنتی به عنوان ضد بارداری و گاهی برای سقط جنین در انسان استفاده می شود.شناخت کمی در خصوص مکانیسم های ملکولی و سلولی خواص ضد باروری آن وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی بخشی از مکانیسم ضد باروری آن است. موش های ماده در سه گروه، کنترل(بدون دریافت) ، کنترل شم(دریافت نرمال سالین ml2/0( و دریافت کننده سداب (mg/kg300 در حجم ml2/0بصورت خوراکی ( تقسیم شدند. به مدت 14روز متوالی تجویز عصاره انجام گرفت. در روزهای 17 (هفته اول)، 24 (هفته دوم) ، 31 (هفنه سوم) بعد از تزریق pmsg تخمدان ها برداشته شدند و اووسیت ها استحصال شدند. اووسیت های نابالغ بعد از استحصال در محیط کشت ?mem بالغ گردیدند. و سپس به محیط کشت htf حاویmg/ml) bsa 4(انتقال داده شدند. در پروسه بلوغ و لقاح آزمایشگاهی تعداد اووسیت های gv و میزان پیشرفت آنها به اووسیت های متافاز دو، اووسیت های لقاح یافته، جنین های دو سلولی، بلاستوسیست ها و جنین های هچ شده مورد ارزیابی قرار گرفتند. بررسی هیستومورفومتری و فوق ریزبینی بر روی بافت تخمدان و شمارش فولیکول ها انجام گرفت علاوه از آن بررسی هیستوپاتولوژیک برای فولیکول های طبیعی و آترتیک نیزصورت گرفت. رنگ آمیزی هیستوشیمیایی از قبیلpas ،آلکالین فسفاتاز و سودان بلک جهت بررسی میزان آسیب به انواع فولیکول ها و همچنین بررسی اختلال متابولیکی فولیکول ها انجام گرفت. بررسی فعالیت آنتی اکسیدانتی، میزان پراکسیداسیون لیپیدی، محتوای نیتریک اکساید و ظرفیت آنتی اکسیدانتی تام در بافت تخمدان انجام گرفت. این مطالعه مشخص کرد که عصاره آبی سداب باعث کاهش معنی دار میانگین تعداد اوسیت های gv ، تعداد و درصد اووسیت های متافازll ، درصد زیگوت و لقاح ، درصد جنین های دو سلولی ، درصد جنین های مرحله بلاستوسیست، درصد جنین های هچ شده می شود. که میزان کاهش در هفته اول بیشتر از هفنه دوم و سوم بود. میانگین تعداد فولیکول های مقدماتی و فولیکول های اولیه در بین گروه های مختلف اختلاف معنی دار نداشتند. اما افزایش میانگین تعداد فولیکول های ثانویه در گروه های سداب نسبت به گروه های کنترل معنی داراست. در بررسی فوق ریز بینی علایم آپوپتوز و آسیب انواع سلول ها اعم از سلو ل های گرانولوزا و استرومای تخمدان بصورت واضح در گروه های سداب دیده شد. در بررسی هیستوشیمیایی مشخص گردید؛ که انباشت چربی و کربوهیدرات درسیتوپلاسم سلول های گرانولوزا وجود دارد. و در فولیکول های آترتیک واکنش آلکالین فسفاتاز قوی تر بود. مارکرهای اکسیداتیو در گروه های دریافت کننده عصاره در هفته اول در هر سه اندکس تغییرات معنی داری دارد و حداکثر میزان mda و no در هفته اول دیده شد. یافته های ما نشان می دهد که عصاره آبی سداب در دز mg/kg 300 تاثیرات منفی بر ساختمان و عملکرد تخمدان دارد و اووسیت های استحصال شده از حیوانات دریافت کننده عصاره به شرایط ایده ال نمی رسند و منجر به کاهش باروری می شود. بنابراین حیوانات تحت تاثیر، ناهنجاری در ساختار تخمدان و فولیکول ها دارند. و این اثرات تقریباً دو هفته بعد از تجویز به شرایط طبیعی برمی گردند. واژه های کلیدی: توان باروری آزمایشگاهی، روتاگراولوئنس، اووسیت بالغ، موش

صرع یک اختلال نورولوژیکی می¬باشد که با اختلال در فعالیت الکتریکی مغز ظاهر می¬گردد به طوری که بعد از سکته مغزی شایع¬ترین بیماری عصبی است. کاربامازپین یک داروی ضد صرع است که در درمان صرع¬های عمومی تونیک¬- کلونیک، صرع¬های جزئی ساده و چندگانه¬، دردهای عصبی (عصب سه قلو) و اختلالات روانی مثل بیماری دوقطبی استفاده می¬شود. روغن جوانه گندم دارای بالاترین محتوای توکوفرول، بویژه الفا- توکوفرول (ویتامین e) می¬باشد. ویتامین e یا آلفا توکوفرول به علت حلالیت در چربی می¬تواند مانع از اثرات تخریبی ros بر روی پارامترهای اسپرم شود هدف از این مطالعه بررسی اثر روغن جوانه گندم به عنوان منبع غنی از آنتی اکسیدان ها بر پارامترهای تولیدمثلی در موش های صرعی تحت درمان با کاربامازپین می باشد. در این مطالعه 48 راس موش سوری نر بالغ نژاد nmri استفاده شد که به¬طور تصادفی به 6 گروه تقسیم شدند.در پایان دوره تیمار (42 روز) موش¬ها تشریح شدند. از نمونه خونی تهیه شده از قلب میزان هورمون تستوسترون سنجش شد. بیضه سمت چپ جهت مطالعات بافتی و بیضه سمت راست جهت مطالعات بیوشیمیایی مورد استفاده قرار گرفت. کاربامازپین (با دوزهایkg /mg 180 و 30 ) سبب آسیب توبول های منی ساز ، کاهش تعداد اسپرم ها ، کاهش درصد اسپرم¬های زنده ، کاهش تحرک اسپرم ها ، افزایش استرس اکسیداتیو بافت بیضه و کاهش توان باروری شد، در حالی که روغن جوانه گندم با دوز kg /mg 500 سبب جبران تغییرات هیستوپاتولوژیک ایجاد شده ، پارامتر های اسپرم ، استرس اکسیداتیو و توان باروری ، شد. روغن جوانه گندم به عنوان یک آنتی¬اکسیدان طبیعی که منبع غنی از ویتامینe می¬باشد، در کاهش عوارض پارامترهای تولیدمثلی ناشی از مصرف داروی ضد صرع کاربامازپین، سلامت کلی اسپرم و حفظ سطح خونی تستوسترون در موش سوری نر موثر است. بنابراین روغن¬جوانه گندم به عنوان یک آنتی¬اکسیدان با مهار رادیکال¬های آزاد از تغییرات ایجادشده که موجب نقص در سیستم تولیدمثلی می¬شود، جلوگیری می¬کند.

ایسکمی- خون رسانی مجدد ناشی از پیچش بیضه می تواند به واسطه القاء آپوپتوز در سلول های زایا و اختلال در روند اسپرماتوژنز موجبات آسیب هر دو بیضه را فراهم آورد. هدف اصلی مطالعه حاضر ارزیابی اثرات داکسی سایکلین که آنتی بیوتیکی واجد ویژگی های آنتی اکسیدانت و ضد آپوپتوزی می باشد، بر روی اختلالات ناشی از ایسکمی-خون رسانی مجدد تجربی یک طرفه بیضه در خصوصیات، آپوپتوز و توان باروری آزمایشگاهی اسپرم های اپیدیدیمی و بافت بیضه موش می باشد. برای انجام این مطالعه موش های نر بالغ به صورت تصادفی به پنج گروه شش سری تقسیم شدند. در دو گروه از حیوانات، متعاقب بیهوشی و خارج نمودن بیضه سمت چپ، عروق بند بیضه و مجرای دفران از یکدیگر جدا و با استفاده از پنس خون بند غیر تروماتیک بخش عروقی بند بیضه به مدت 30 دقیقه مسدود گردید. یک گروه از گروه های فوق، روزانه 5/2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی داروی داکسی سایکلین را به مدت 3 روز از روز ایجاد ایسکمی-خون رسانی مجدد تجربی دریافت نمود. گروه های کنترل، کنترل شم و گروهی که تنها داکسی سایکلین دریافت می-کرد نیز در نظر گرفته شدند. خصوصیات، آپوپتوز و توان باروری آزمایشگاهی اسپرم های هر دو اپی دیدیم و نیز بافت هر دو بیضه پس از 35 روز مورد ارزیابی قرار گرفتند. ایسکمی- خون رسانی مجدد یک طرفه بیضه کاهش معنی داری را در تعداد، قابلیت تحرک، میزان زنده مانی و نیز توان باروری آزمایشگاهی اسپرم های هر دو اپی-دیدیم در مقایسه با گروه های کنترل، کنترل شم و داکسی سایکلین موجب گشت. همچنین، میزان وقوع آپوپتوز در اسپرم های هر دو اپی دیدیم و بروز ناهنجاری در اسپرم های اپی دیدیم همسو به شکل معنی داری متعاقب ایسکمی- خون رسانی مجدد یک طرفه بیضه افزایش یافت. به علاوه، ایسکمی- خون رسانی مجدد یک طرفه بیضه موجبات آسیب بافتی هر دو بیضه را فراهم آورد. تجویز داکسی سایکلین بهبود قابل ملاحظه ای را در تغییرات ناشی از ایسکمی- خون رسانی مجدد در فراسنجه های فوق سبب گردید. به نظر می رسد داکسی سایکلین به صورت بالقوه می تواند در برابر عوارض تولیدمثلی طولانی مدت ایسکمی- خون رسانی مجدد یک طرفه بیضه واجد اثرات محافظتی باشد.

چکیده: تعداد 250 قطعه جوجه ی گوشتی یک روزه ی سویه ی راس 308 با میانگین وزن 39 گرم در 5 تیمار و 5 تکرار برای هر یک جهت بررسی اثرات سطوح مختلف ال ترئونین (100، 110، 120، 130 و 140 درصد نیازهای سویه راس) بر عملکرد، فراسنجه های خونی، خصوصیات لاشه و فراسنجه های مورفولوژیکی دستگاه گوارش تحت تنش گرمایی استفاده گردید. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین جوجه های تغذیه شده با سطوح مختلف ترئونین تحت تنش گرمائی در دوره های آغازین (10-1 روزگی) ، رشد (24-11 روزگی)، پایانی (42-25 روزگی) و کل دوره (42-1 روزگی) برای افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک مشاهده نشد (05/0 p>). هیچکدام از اندام-های داخلی تحت تاثیر افزودن ال ترئونین قرار نگرفتند (05/0p>). تفاوت معنی داری بین طول نسبی هیچکدام از قسمت های روده جوجه های تیمارهای مختلف آزمایشی مشاهده نشد(05/0p>). وزن نسبی دئودنوم و ایلئوم نیز تحت تاثیر تیمارهای مختلف آزمایشی قرار نگرفتند (05/0p>). وزن نسبی ژژنوم جوجه های تغذیه شده با سطح 130 درصد ترئونین به طور معنی داری پایین تر از مقدار مربوط به جوجه های تیمار شاهد بود (05/0< p). در مقایسات مستقل، وزن ژوژنوم جوجه های تغذیه شده با ال ترئونین کمتر از مقدار مربوط به جوجه های تیمار شاهد بود(05/0< p). استفاده از سطوح مختلف ترئونین در جیره تاثیری بر میزان اوره، کراتین، اسید اوریک، آلبومین و پروتئین کل جوجه های گوشتی در سن 42 روزگی نداشت (05/0p>). استفاده از ترئونین تاثیری برمیزان آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز خون جوجه های گوشتی در سن 42 روزگی نداشت (05/0p>). تعداد سلول-های جامی دوازدهه تحت تاثیر سطوح مختلف ترئونین قرار گرفت (05/0>p) و جوجه های تغذیه شده با سطح110% ترئونین، دارای بیشترین مقدار سلول های جامی شکل در مقایسه با جوجه های تغذیه شده با 130 درصد ترئونین بودند. طول پرز جوجه های تغذیه شده با سطوح 120، 130 و 140 درصد ترئونین به طور معنی داری بالاتر از مقدار مربوط به جوجه های شاهد و تغذیه شده با پایین ترین سطح ترئونین بود (05/0>p). به طور کلی، اگرچه افزودن 110 درصد باعث افزایش تعداد سلولهای جامی روده کوچک جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی می گردد اما تاثیری بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه های خونی نمی گذارد. کلمات کلیدی: تنش گرمایی، سلول جامی شکل، جوجه گوشتی، عملکرد، وزن ژوژنوم.

چکیده ندارد.