پرداختن به مقوله اوقات فراغت در ورزشکاران از موضوعاتی است که کمتر مورد بحث قرار گرفته اند. آرامش و سلامت روح و جسم، ترغیب هواداران، و در مجموع اثرات مثبت فرهنگی- اجتماعی پرداختن ورزشکاران به اوقات فراغت مناسب از مزایای آن است. این موضوع بویژه در ورزشکاران بازنشسته دارای اهمیت است. این ورزشکاران پس از بازنشسته شدن از تمرینات مداوم فاصله گرفته و شرکت در فعالیت های اوقات فراغت می تواند باعث سلامت فکری و جسمی آنان و همچنین استفاده از تجربیات آنان به شاگردان و طرفداران گردد. از این رو هدف این تحقیق مقایسه نحوه گذران اوقات فراغت در دو گروه ورزشکاران در حال فعالیت و ورزشکاران بازنشسته است. برای این منظور پرسشنامه محقق ساخته در بین 112 ورزشکار در حال فعالیت و 88 ورزشکار بازنشسته در شهر رشت توزیع شد. نتایج تحقیق نشان دادند از میان خصوصیات جمعیت شناختی تنها بین میزان درآمد و دفعات گذران اوقات فراغت (در هفته) ورزشکاران در حال فعالیت با ورزشکاران بازنشسته تفاوت معنادار وجود دارد. بررسی نتایج نشان دادند بین فراوانی و ساعات گذران اوقات فراغت (در هفته و در روز) ورزشکاران در حال فعالیت با ورزشکاران بازنشسته تفاوت معنادار وجود دارد و میانگین بدست آمده برای ورزشکاران بازنشسته بیشتر از ورزشکاران درحال فعالیت است. همچنین نتایج تحقیق نشان دادند که نوع فعالیت دو گروه در زمان اوقات فراغت در کار با رایانه و رفتن به سیاحت یا زیارت متفاوت می باشد. مقایسه نظرات دو گروه در خصوص رضایت از نحوه گذران اوقات فراغت نیز تفاوت معناداری نشان نداد. به طوری که میزان رضایت در هر دو گروه در حد پایین برآورد شد.