مقدمه :مادر به عنوان چهره دلبستگی اصلی تأثیر غیر قابل انکاری در تحول رفتاری کودک دارد.پژوهش حاضر با هدف- بررسی رابطه سبکهای دلبستگی مادران دارای کودکان اختلالات رفتاری با کودکان عادی سنین8-12سال انجام شده است. روش:پژوهش حاضر از نوع مطالعات علی مقایسه ای است.نمونه مورد بررسیدر این تحقیق شامل 120 نفر از دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدائی بودکه در خصوص مادران کودکان بهنجار،از روش نمونه گیری تصادفی ودرخصوص مادران کودکان دارای اختلال رفتاری ازروش نمونه گیری خوشه ای استفاده شد.ابزارمورد استفاده در این مطالعه آزمون راترکودکان وپرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسالان(raas)بود.داده های بدست آمده ازطریق روش آزمون های آماری تی گروه های مستقل ورگرسیون لوجستیک موردبررسی قرارگرفت. یافته ها:نتایج پژوهش فوق نشان می دهد،با توجه به این که 001/0=pومقدارtمحاسبه شده 86/3=tو001/0=pومقدارtمحاسبه شده57/3=tبین سبک دلبستگی اضطرابی وایمن درمادران کودکان عادی ودارای اختلال رفتاری تفاوت معنی داری وجود دارد.همچنین با توجه به 138/0=pومقدارtمحاسبه شده 55/0=tبین سبک دلبستگی اجتنابی مادران کودکان عادی ودارای اختلال رفتاری تفاوت معنی دار وجود ندارد.بعلاوه نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای دلبستگی اضطرابی وایمن می توانند به عنوان پیش بینی کننده های متغیر اختلال رفتاری به حساب آیند. نتیجه گیری:یافته های حاضربا حمایت ازنظریه دلبستگی ،اهمیت تعامل مادر-کودک رانشان می دهد.دلبستگی ناایمن وایمن مادران می تواند پیش بینی کننده مهمی برای ایجاد،اختلالات رفتاری درکودکان آنها باشد.