بشر از دیرباز به دنبال دستیابی به شرایط مطلوب زندگی برای احساس رضایت خود بوده است. شرایط آسایش برای انسان به عامل های مختلفی ارتباط دارد. پدیده های جوی به ویژه دما و رطوبت نسبی به عنوان مهمترین عامل هایی که بر روی آسایش انسان تاثیر مستقیم دارند ؛ همواره مورد توجه بوده اند. شرایط نامطلوب اقلیمی می تواند فشارهایی را برجسم و روان انسان وارد سازد، که حاصل آن ناراحتی و کاهش کارایی بوده، سرانجام ممکن است سلامت انسان را مختل نماید. از طرفی هر گونه فعالیت اقتصادی در زمینه کشاورزی ، صنعت ، گردشگری ، ورزشی و غیره وابسته به شرایط اقلیمی می باشد. امروزه افزایش جمعیت و مصرف روز افزون سوخت های فسیلی موجب افزایش آلودگی و ایجاد شرایط نامطلوبی برای زندگی انسان ها شده است. بررسی ها نشان داده است توجه به شرایط اقلیمی در مقیاس کوچک و طراحی های مناسب با محیط ، در برنامه ریزی ها ، گامی موثر و کم هزینه برای کاهش نیاز به مصرف سوخت های فسیلی و بهبود شرایط زندگی می باشد. پژوهش حاضر، برای بررسی عناصر اقلیمی در تامین آسایش حرارتی انسان در منطقه 9 شهر تهران بوده که می تواند در این زمینه مورد استفاده برنامه ریزان قرار بگیرد. در این تحقیق با بهره گیری از روش های مختلف طبقه بندی اقلیمی از جمله دمارتن ، کوپن ، ایوانف ، سلیانینوف ، آمبرژه و نمودار آمبروترمیک ، با استفاده از داده های هواشناسی ایستگاه مهرآباد برای دوره 60 ساله 2010-1951 اقلیم منطقه 9 شهر تهران تعیین شده و وضعیت آسایش حرارتی با بهره گیری از شاخص های زیست اقلیمی thi ، بیکر ، ترجونگ ، pmv ، ppd ، pet و set مورد بررسی قرار گرفته و نتایج حاصل با وجود تفاوتهای جزئی ، نمودهای به نسبت همگونی از آسایش اقلیمی منطقه 9 شهر تهران ارائه می دهند. بررسی ها، نشان می دهند که منطقه مورد مطالعه در فصل زمستان و تابستان از محدوده آسایش اقلیمی خارج می باشد . در ماه های آوریل و مه از فصل بهار و ماه اکتبر از فصل پاییز از شرایط آسایشی برخوردار است .