توجه به آن دسته از صفات و آشفتگی¬های روانی در دانشجویان می¬توانند تاثیر نیرومندی بر سلامت روان و موفقیت آنها در دانشگاه و آینده داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف پیش¬بینی فقدان روحیه در دانشجویان بر اساس متغیرهای آشفتگی روانی، آشفتگی اجتماعی، خودکارآمدی و تاب¬آوری انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. در این پژوهش، نمونه¬ای مشتمل بر 400 دانشجو (200دختر و 200پسر) از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه دولتی شهرستان سمنان به روش در دسترس انتخاب شدند. جمع¬آوری اطلاعات با استفاده از پنج مقیاس فقدان روحیه (ds)، تاب¬آوری (cd-ris)، باورهای خودکارآمدی تحصیلی (asebq)، آشفتگی روانی (k-10) و تنیدگی دوران دانشجویی(slsi) انجام گرفت. برای تحلیل داده¬ها از شاخص¬های آمار توصیفی و استنباطی، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه گام به گام با نرم¬افزار spss-21 استفاده شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودکارآمدی و تاب¬آوری با فقدان روحیه رابطه منفی معناداری و بین آشفتگی روانی و آشفتگی اجتماعی با فقدان روحیه رابطه مثبت معناداری وجود دارد(0/01≥p). از سوی دیگر، نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای آشفتگی روانی، تاب¬آوری، آشفتگی اجتماعی و خودکارآمدی، 68 درصد از واریانس فقدان روحیه را به¬طور معناداری تبیین می¬کنند. با توجه به نقش معناداری آشفتگی روانی، تاب¬آوری، آشفتگی اجتماعی و خودکارآمدی در پیش¬بینی فقدان روحیه و از آنجایی که افراد با خودکارآمدی و تاب¬آوری پایین و آشفتگی بالا، درجات بالا¬تری از فقدان روحیه را نشان می¬دهند، می¬توان نتیجه گرفت که تقویت نمودن عوامل درون فردی مانند خودکارآمدی¬ و تاب¬آوری می¬تواند به کاهش فقدان روحیه منجر گردد.