در خدمات رسانی شهری تنها افزایش تعداد مراکز خدماتی دلیلی بر خدمات رسانی بهتر نیست بلکه آنچه در این زمینه بیشتر حائز اهمیت است، توزیع بهینه این مراکز می باشد. توجه به مساله توزیع مناسب و مکان یابی صحیح مراکزخدمات عمومی از موضوعاتی است که در سالهای اخیر مورد توجه برنامه ریزان کشورهای مختلف قرار گرفته است. یکی از این مراکز خدماتی، بیمارستانها هستند که با توجه به نقش بسیار حساس آنها در بحرانهای ناشی از حوادث غیر مترقبه و همچنین کاهش قابل توجه مرگ و میر، ضرورت توزیع مناسب و کافی و همچنین مکان یابی صحیح آنها در جهت دسترسی راحت و آسان به این مراکز بیشتر آشکار می گردد. در این پژوهش هدف ارزیابی نحوه توزیع مراکز درمانی بیمارستان و مشخص کردن نواحی محروم از این خدمات در تبریز با توجه به استانداردها و ضوابط مکان یابی بیمارستان بوده است . سپس با بهره¬گیری از امکانات سامانه¬های اطلاعات جغرافیایی و با تحلیل شبکه در تعیین شعاع عملکردی و توزیع فضایی بیمارستان ها و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص همپوشانی برای مکان یابی بهینه فضاهای شهری میباشد. نتیجه این بررسی ها بیانگر آن است که در شهر تبریز احداث و مکان گزینی بیمارستان ها در شرایط موجود مطابق با معیارهای مکان گزینی نیست . این موضوع با بررسی نقشه های توزیع مکانی جمعیت، توزیع و پراکنش خدمات بهداشتی و درمانی در شهر تبریز، سرانه و جمعیت تحت پوشش هر بیمار ستان و ارزیابی نهایی حاصل از gis در این پژوهش به خوبی نشان دهنده این نکته مهم است، به طوری که در نواحی مرکزی و تا اندازه ای نواحی شرقی شهر نسبت به نواحی غربی و شمالی شهر از خدمات درمانی بهره بهتری می برند.