حمل و نقل از دیر باز بدلیل نقشی که در تجارت و رساندن کالاها ی مورد تقاضا به مکانهای عرضه و کانالهای توزیع دارد، مورد توجه بوده و در رونق و یا کم شدن فروغ بازارها نقش اساسی داشته است. از آنجاییکه بمنظور بهره ¬¬ برداری مطلوب تر از ظرفیت های تولیدی و منابع معدنی یک کشور و همچنین افزایش مراودات تجاری می بایست کالاهای دارای مزیت نسبی و همچنین تولیدات مورد تقاضای یک کشور در سایر کشورها به فروش برسد، لذا بمنظور تحقق این امر کالاهای تجاری به کشورهای مقصد حمل گردیده و در این میان برخی کشورها با در اختیار قرار دادن مسیرهای ترانزیتی خود اعم از آبی _ خاکی _دریایی و هوایی در رسیدن کالا از مبدا به مقصد تسهیل نموده و در قبال ارایه خدمات ارایه شده در طول مسیر نسبت به دریافت حقوق و عوارض ترانزیت کالا ی مورد اشاره اقدام می نمایند. از آنجاییکه ترانزیت کالا بدلیل استفاده عمده از بسترهای موجود زیرساخت سخت افزاری و نرم افزاری، نیازچندانی به احداث زیرساخت جدید نداشته و با امکانات موجود و احیانا بازنگری آنها می تواند در توسعه شبکه های حمل و نقلی بین المللی – افزایش اشتغال – کمک به رشد اقتصادی و ...کمک نماید ، لذا بسیاری از کشورها به ترانزیت کالا بعنوان فرصت نگریسته و با یکدیگر بر سر کسب و انحراف مسیر ترانزیتی به سمت کشور خود به رقابت پرداخته و با بررسی عوامل مختلف تاثیر¬گذار برآن سعی در رفع مشکلات و کاهش هزینه ها و ...و بالطبع کسب مشتریان جدید دارند. دراین تحقیق عوامل مختلف موثر در ترانزیت جاده ای کالا با استفاده از نظر متخصصین این امر شناسایی گردیده و سپس و بر اساس روش ahpارزش گذاری گردیده و تحلیل شده که در نهایت این عوامل رتبه بندی گردیده اند. این رتبه بندی بمنظور بهره مندی و بهره وری مناسب از امکانات موجود و تمرکز بر روی نقاط ضعف مناسب می باشد.