گردشگری در جهان کنونی، صنعتی پاک و سومین پدیده اقتصادی پویا، پر رونق و رو به توسعه است که پس از صنایع نفت و خودروسازی گوی سبقت را از دیگر صنایع جهانی ربوده است. استان چهارمحال و بختیاری، با وسعتی معادل یک درصد از قلمرو جغرافیایی - سیاسی کشور و بهره مندی از جاذبه های گوناگون طبیعی، فرهنگی و تاریخی، و نیز با موقعیتی ممتاز در میان سلسله جبال زاگرس، دار ای استعدادهای فراوان در توسعه صنعت گردشگری است؛ از این رو، می توان با شناخت، برنامه ریزی و سرمایه گذاری در زمینه جاذبه های واقع در این استان، گامی مهم و موثر در توسعه و محرومیت زدایی منطقه برداشت. بر همین اساس، هدف از پژوهش حاضر، برنامه ریزی توسعه منطقه ای با بهره گیری از پتانسیل های گردشگری در استان چهارمحال و بختیاری است. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کارشناسان و نخبگان استان چهارمحال و بختیاری در زمینه گردشگری و مطالعات مربوطه می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که توسعه گردشگری بر امکانات گردشگری، ایجاد فرصتهای شغلی، میزان درآمد خانوار و شاخص های فرهنگی تاثیرگذار است. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون، توسعه گردشگری بترتیب 28، 17، 21، 38 و 19 درصد بر امکانات گردشگری، ایجاد فرصتهای شغلی، میزان درآمد خانوار و شاخص های فرهنگی تاثیرگذار است. واژگان کلیدی: برنامه ریزی، توسعه منطقه ای، پتانسیل گردشگری، توسعه گردشگری