چکیده: در گذشته مفهوم بازنشستگی بشکل امروزی با نگرش به سبک زندگی و شرایط اجتماعی وجود نداشته و آنچه از تاریج مستفاد می شود افراد سالخورده در بین خانوداه وصحنه های اجتماعی از احترام و منزلت اجتماعی بالائی برخوردار ، ولی بعد از انقلاب صنعتی ،بازنشستگی به عنوان یک حادثه تکان دهنده زندگی وپدیده اجتماعی جدیدو در عین حال مهم در دنیا مطرح و به سرعت جمعیت قابل توجهی را در خود جای داد وبه عنوان دوره ای سرنوشت ساز در زندگی انسآنها شاخص شد ، ،لذا دراین راستا دو دیدگاه کلی مورد نظر است مبنی بر اینکه در شرایطی مفهوم بازنشستگی راه ورود به دوران پیری،سالخوردگی،بی مصرفی...و در نقطه مقابل در صورت مدیریت ،ورود فرد را به مرحله جدید به منظور شروع یک زندگی منطقی،معقول و پویا ... خواهد بود.چارچوب نظری اتخاذ شده در این تحقیق بر مبنای تلفیقی از دیدگاه ها و نتایج تحقیقات انجام شده مرتبط با موضوع به صورت کاربردی انجام و بر اساس روش تحقیق پیمایشی و از سه روش گردآوری اطلاعات(اسنادی،مصاحبه و توزیع پرسشنامه) استفاده شده است ،حجم نمونه از فرمول کوکران و تعداد 450پرسشنامه در سطح مناطق تهران توزیع ودر محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، پایایی پرسشنامه 958/0 بدست آمده است.برای گردآوری داده ها از نرم افزار spss وبرای بررسی ضریب همبستگی فرضیات،از آزمون اسپیرمن استفاده واثبات گردید. بر اساس نتایج پژوهش درفرضیه رویکرد اجتماعی، شاخص های منزلت اجتماعی ورویکرد خانواده بیشترین تاثیر را در ارتقاء منزلت اجتماعی بازنشستگان داشته و در فرضیه سرمایه اجتماعی ،شاخص های اعتماد اجتماعی و سرمایه اجتماعی تاثیرات بعدی را داشته اند وبترتیب شاخص های فرضیه های منزلت سازمانی و عوامل فردی در مراحل بعدی تاثیر گذاری هستند وفرضیه خدمات دهی سازمانی مورد تایید قرار نگرفت ودر مجموع با استناد به یافته های نتیجه تحقیق، تاکید می شود که برنامه ریزان و مسئولین در حوزه بازنشستگی ترتیبی را اتخاذ تا در حوزه خدمات دهی سازمانی وحضور بازنشسته در شبکه ارتباطی به بلحاظ نیاز جسمی و روحی اهتمام جدی به عمل آورند .