هدف این تحقیق، تعیین رابطه سرمایه روانشناختی و میزان سرمایه اجتماعی دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های مشهد بود. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر چگونگی جمع آوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی به شمار می آید که به شکل میدانی انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های مشهد (دانشگاه فردوسی، (دانشگاه امام رضا (ع)، دانشگاه پیام نور، دانشگاه آزاد اسلامی) تشکیل دادند که در سال تحصیلی 93-1392 در مقطع کارشناسی و در دو گروه جنسیتی(پسر و دختر) مشغول به تحصیل بودند(درمجموع 1081 نفر). روش نمونه گیری، طبقه ای- تصادفی بود که به صورت تخصیص متناسب صورت گرفت. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه استاندار تعدیل شده بود. در سطح آمار استنباطی، ابتدا توزیع داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو ویلک بررسی شد و باتوجه به طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون ،t مستقل استفاده شد. نتایج آزمون های آماری نشان داد: امیدواری با سرمایه اجتماعی دانشجویان رابطه مستقیم و معنی داری داشت (274/0r= و 001/0p=). خوش بینی با سرمایه اجتماعی دانشجویان رابطه مستقیم و معنی داری داشت (248/0r= و 001/0p=). تاب آوری با سرمایه اجتماعی دانشجویان رابطه مستقیم و معنی داری داشت (199/0r= و 001/0p=). و بین سرمایه روانشناختی با سرمایه اجتماعی دانشجویان رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد (262/0r= و 001/0p=). این در حالی است که بین خودکارآمدی و سرمایه اجتماعی دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های مشهد رابطه معنی داری وجود نداشت(085/0r= و 059/0p=). همچنین نتایج آزمون t مستقل با فرض برابری واریانس ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین سرمایه روانشناختی دانشجویان پسر و دختر وجود دارد که این تفاوت به نفع دانشجویان پسر است(61/6t=و001/0p=). از طرفی نتایج آزمون t مستقل با فرض برابری واریانس ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین سرمایه اجتماعی دانشجویان پسر و دختر وجود دارد که این تفاوت به نفع دانشجویان پسر است(06/9t=و001/0p=). با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد دانشجویانی که سرمایه روانشناختی بهتری دارند در برقراری ارتباط با دیگران، ایجاد شبکه روابط اجتماعی و حس اعتماد نسبت به بستگان و آشنایان در وضعیت بهتری قرار دارند.