چکیده با توجه به اهمیت و جایگاه منطقه خلیج فارس و رقابت میان کشورهای این منطقه در حوزه های گوناگون و بازتاب سیاست خارجی این کشورها در منافع و امنیت ملی یکدیگر در این پژوهش تلاش شده است تا عوامل تأثیرگذار بر سیاست خارجی امارات عربی متحده میان سال های 2003 تا 2014 مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد. این پژوهش با این سوال آغاز شده است که چه عواملی در میان سال های 2003 تا 2014 بر سیاست خارجی امارات عربی متحده تأثیرگذار بوده است؟ در پاسخ به این سوال در این پژوهش سعی شده است تا سیاست خارجی امارات عربی متحده در سه حوزه ی عوامل داخلی، عوامل منطقه ای و عوامل بین المللی یا تأثیر ساختار نظام بین الملل مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار بگیرد. روش تحقیق مورد استفاده در نگارش این پژوهش از نوع تحلیلی- توصیفی بوده است. در این پژوهش ابتدا به تبیین عوامل تأثیرگذار در سیاست خارجی امارات عربی متحده پرداخته شده و سپس تأثیر این عوامل در حوزه داخلی در تصمیم گیری رهبران این کشور و پس از آن در حوزه منطقه ای در روابط با همسایگان به خصوص جمهوری اسلامی ایران و در نهایت در روابط با جامعه جهانی و به خصوص ایالات متحده امریکا مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی این عوامل نشان از آن دارد که سیاست خارجی امارات عربی متحده پس از سال 2003، معطوف به ایجاد یک عامل تهدید بیرونی برای جلوگیری از فروپاشی و تقسیم شدن امیر نشین ها و تأمین امنیت خود با استفاده از کمک قدرت های خارجی با صرف هزینه های فراوان و عضویت در پیمان نامه های امنیتی می باشد. از طرف دیگر امارات عربی متحده تلاش می کند با استفاده از منابع انرژی فراوان پرستیژ خود را در میان کشورهای عرب منطقه که دچار بحران های سیاسی و اجتماعی هستند افزایش دهد؛ زیرا تنها منابع نفت و گاز سبب اهمیت یافتن این کشور در مناسبات بین المللی شده است. کلمات کلیدی: امارات عربی متحده، سیاست خارجی، ژئوپلیتیک، نفت و گاز، قدرت های خارجی