در طراحی یک سازه همواره نیاز است که سازه سبک تر، مقاوم تر و انعطاف پذیرتر باشد. به عنوان مثال در صنایع هوافضا مزیت سازه سبکتر این است که در هزینه ها صرفه جویی می شود. اما در عین حال سازه های سبک به آسانی می توانند تحت تاثیر ارتعاشات ناخواسته قرار گیرند، که باعث شکست، ناپایداری و کاهش کارایی سازه می شود. حال اگر این ارتعاشات ناخواسته در محدوده فرکانس طبیعی سیستم باشند وضعیت بحرانی تر است. ارتعاش سازه توسط نیروی نوسانی با فرکانسی که در محدوده فرکانس طبیعی سازه باشد را رزونانس گویند. برای بسیاری از سازه ها کار کردن در فرکانس رزونانس غیر ممکن است، زیرا این عمل باعث کاهش کارایی، کاهش طول عمر سازه و حتی در بسیاری از مواقع منجر به تخریب سریع سازه می شود. نمونه ای از این نوع تخریب فروپاشی پل تاکوما در 1940 می باشد.