یکی از مسائل مهم شهرها، بحث هویت شهری در آنهاست. کم توجهی به ابعاد و عوامل هویت بخش در شهرها، باعث ایجاد محیط هایی مصنوع و تهی از هویت انسانی می گردد. از نتایج این امر، پایین بودن احساس تعلق مکانی، همبستگی و مشارکت اجتماعی، کاهش انگیزه ساکنان برای ادامه سکونت و تأثیر در عدم تحقق اهداف جمعیتی است. لذا شناخت مولفه های هویت بخش ، بررسی هر شهر به لحاظ برخورداری از این عوامل، تحلیل رابطه بین فاکتورهای هویت شهری در این زمینه می تواند به حل بسیاری از مشکلات ناشی از بی هویتی شهرها کمک نماید. هویت را می توان تجلی فرهنگ در محیط دانست زیرا مکانها از انسان معنا می گیرند و انسان نیز مجموعه ای از باورها و اندیشه ها است که فرهنگ او را شکل می دهد و نمود و تجلی از فرهنگ انسان را در مکان و محیط می توان مشاهده نمود که همان هویت اوست .شهر بزرگترین نماد تمدن بشری است که بشر آن را برای امنیت و آسایش خود بنا نموده است. شهر تنها یک سکونتگاه نیست، بلکه آبادی است که روح اجتماع در آن دمیده شده است و از آن هویت می گیرد. در این پژوهش هویت شهری و مولفه های آن و نحوه بکار گیری این عوامل در طراحی مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به این مهم این تحقیق برآن است که با استفاده ازروش کیفی – توصیفی و مطالعات کتابخانه ای به ارائه ضوابطی جهت طراحی مجموعه نکایشگاهی با هدف ارتقاء هویت شهری که یکی از عناصر مهم شهری می باشد بپردازد.