این پژوهش در پارادایم تفسیرگرایی و با استراتژی استفهامی و روش کیفی به بررسی وضعیت دین داری دانشجویان و نگرش آن ها نسبت به مرگ می پردازد. داده های پژوهش با نمونه گیری هدفمند و نظری و از طریق مصاحبه باز و عمیق با هفده دانشجو گردآوری شده و برای تجزیه و تحلیل اطلاعاتِ به دست آمده، از روش نظریه ی زمینه ای استفاده شده است. یافته های پژوهش در پانزده مقوله ی عمده و در ابعاد شرایطی (نوع دین داری، نگرش به هستیِ پس از مرگ، خانواده)، تعاملی (دین و علم، مراسم تدفین، منابع مرگ اندیشی، مرگ دیگران) و پیامدی (مرگ اندیشی، آمادگی برای مرگ، پذیرش مرگ، ترس از مرگ، اثر پس از مرگ، چگونه مردن، خودکشی و اتانازی، میل به زیستن) صورت بندی شده اند. برآیند و نتایج تحقیق نشان دهنده محوری بودن نوع دین داری دانشجویان در نگرش آن ها نسبت به مرگ است. از این رو، مقوله ی کانونی، «نگرش دینی/عرفی نسبت به مرگ» است.