با توجه به این که در کشور پرسش کنندگان و پاسخ دهندگان زیادی، به صورت مجزا و بدون ارتباط با یکدیگر حضور دارند، در این تحقیق سعی می شود با طراحی و ایجاد یک مرکز فرهنگی، ارتباطی دوسویه میان این دو گروه از جامعه ایجاد نمود. در این مطالعه از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. ابتدا با روش کتابخانه ای و مراجعه به سه فرهنگسرا، شش متغیر موثر بر طراحی مراکز فرهنگی مشخص شده اند و بر اساس آن ها پرسشنامه ی محقق ساخته تدوین شد. سپس در مرحله ی دوم میدانی، از 123 نفر از جوانان 18-30 ساله خواسته شد تا به سوالات پرسشنامه پاسخ دهند. نتایج نشان می دهد که همه ی متغیرها، با همدیگر رابطه ی معنی داری دارند که این مسأله نشان دهنده ی رابطه ی درونی متغیرهایی است که محقق آن ها را با مرور پیشینه ی پژوهشی بدست آورده است. نتایج آزمون رتبه بندی فریدمن نشان می-دهد که بهترین رتبه در متغیرها به متغیر «ویژگی های افراد حاضر در مرکز گفتمان» مربوط می شود که مهم ترین عامل جذب جوانان به مرکز گفتمان است و کم اهمیت ترین عامل با توجه به میانگین رتبه بندی نیز مربوط به «نمای سردر» است. نتایچ تحلیل عاملی متغیرهای پژوهش برای عامل های مختلف نشان می دهد که متغیرهای «موقعیت مکانی و امکان دسترسی به محیط» و «نمای داخلی و خارجی»، «نمای سردر» و «محوطه سازی» با عامل یک بیشترین بار عاملی را دارند و متغیرهای «نوع فعالیت و فضای عملکردی» و «ویژگی های افراد حاضر» بیشترین بار عاملی را با عامل دوم دارند. عامل شماره ی یک با مرور پیشینه ی پژوهش «فضای فیزیک و کالبدی محیط» و عامل دوم با مرور پیشینه ی پژوهش«فضای روانی و اجتماعی محیط» شناسایی شد.