هدف مطالعه ی حاضر بررسی ماهیت روان زخم و آسیب های روانی ناشی ازآن در دو اثر هاروکی موراکامی به نام های ایستگاه زیرزمینی و پس از زلزله می باشد. برای دستیابی به این مهم دیدگاه ها ی روانکاوانه ی ژیژکی مورد استفاده قرار گرفته اند. بدین ترتیب می توان با در نظر گرفتن مولفه های روان زخم از جمله حقیقت و ساختار بازنگری تجربه ها و هم چنین نشانه های روان زخم در دو اثر نامبرده، شخصیت هایی را که از آسیب های ناشی از روان زخم رنج می برند، مشخص نمود.