چکیده تشنگان دریای فن و ادب را سزاوار است که در پی یافتن و شناخت آثار فنی و بلاغی نامداران این عرصه و تأسی از شاهکارهای خیالی از مطلوب خویش کام برگیرند، در این مجال چه منبعی برجسته تر و والاتر از کتاب آسمانی قرآن را می توان یافت نمود. این منبع عظیم نمونه ی ارزشمندی از بیان داستان اقوام متعدد و پیامبرانشان در این عرصه می باشد. شناخت و تحلیل زیبایی های صور خیال در داستان های قرآنی مبیّن ابتکار آفریننده ی آن در خلق تصاویر ناب و شاهکارهای ادبی و استفاده از شگردهایی مثل تشبیه، استعاره، مجاز، کنایه و... و دقت نظر خالق آن در تصویرپردازی های صور خیال به کار رفته، در این کتاب آسمانی می باشد؛ به طوری که پویایی، حیات و نشاط در قالب آن ها به خوبی محسوس است و از جهتی نبوغ کلام را در ارائه ی مضامین والا از رهگذر تصویر پردازی زیبا و انتقال آن در قالب های حسی و ملموس و القای آن به مخاطبان در اوج اثر گذاری جهت نیل به اهداف ارزشمندی، از قبیل پندها، عبرت ها، حکمت ها، انذارها و بشارت ها و... نشان می دهد. به طور کلی بر اساس تحقیقات و دستاوردهایی که در زمینه ی بررسی صور خیال در داستان های قرآنی انجام پذیرفته است این مطلوب دریافت می شود که فن تشبیه بیش از دیگر فنون بلاغی چون استعاره، مجاز و کنایه در قصه های قرآن کریم به کار گرفته شده است و همچنین به طور أخص می توان اظهار داشت که در میان انواع مختلف تشبیهات، تشبیه بلیغ و در میان استعارات، استعاره ی مصرحه و در میان مجازها، مجاز مفرد مرسل و در میان کنایه ها، کنایه از نوع ایماء به وفور یافت می شود و از جایگاه برجسته ای برخوردار است.

چکیده دعا از مهمترین عباداتی به شمار می رود که انسان را به پروردگار و خالقش متصل می کند. دعا کردن امری فطری در وجود آدمی محسوب می شود زیرا انسان در هنگام سختی ها و مشکلات به وسیله دعا به خداوند پناه می برد. قرآن دستور جامعی است برای احکام اسلام و چشمه ی گوارایی که با خیر و برکتش بر قلوب مومنین جاری شده است. از جمله فیوضات این کتاب الهی، اهمیتی است که برای دعا قائل شده است و رسول اکرم (ص) امتش را بشارت داده که خداوند آیات روشنی در فضل دعا و ترغیب به انجامش و وعده استجابتش نازل کرده است. اما آیات دعایی که در قرآن آمده است و بر زبان پیامبران و صالحین جاری شده است و یا تعلیماتی از سوی خداوند است که به بندگانش آموزش داده که چگونه دعا کنند و او را بخوانند. در نهج البلاغه به ویژه خطبه های آن مشحون از صنایع ادبی، ظرافت ها و لطافت های کلامی است و صنایع ادبی چونان آبی روان و درخشان در جویبارهای زیبا جاری و ساری گشته و کام تشنگان معرفت ،حکمت و حقیقت را در قالب هایی بس زیبا سیراب می کند. موضوع تحقیق حاضر تبیین کلی مقایسه ی جلوه های بلاغی دعا در قرآن و خطبه های نهج البلاغه می باشد مانند: تشبیه، استعاره، کنایه، مجاز، سجع، جناس و... بخشی از نهج البلاغه را دعاهای امام تشکیل می دهد. این دعاها فراز بسیار درخشان نهج البلاغه و نیایش هایی است با مضامین بسیار بلند ، نغز و عارفانه.