هدف از پژوهش حاضر مقایسه ارتباط بین نحوه گذراندن اوقات فراغت و سلامت روانی با تأکید بر فعالیت-های ورزشی در دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه تربیت مدرس بوده و به روش علی- مقایسه ای و همبستگی اجرا شده است. جامعه آماری تحقیق کلیه دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس هستند که جمعیت غیر-ورزشکاران آن 6032 نفر و ورزشکار آن 298 نفر بود. 680 نفر دانشجوی غیرورزشکار و 204 نفر ورزشکار به عنوان نمونه آماری طبق جدول مورگان انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد سلامت عمومی 28 سوالی (ghq) و پرسشنامه محقق ساخته اوقات فراغت استفاده گردید روش آماری برای تعیین ارتباط بین متغیرها، ضریب همبستگی اسپیرمن و مقایسه گروه ها، آزمون u من ویتنی بود. نتایج پژوهش نشان داد که هیچ ارتباط معناداری بین متغیرهای سلامت روانی و فعالیت های فراغتی جاری وجود ندارد. اما در آزمون ارتباط سلامت روانی با فعالیت های فراغتی مورد علاقه نتایج تحقیق نشان داد که ارتباط معنادار آماری بین متغیرهای سلامت روانی و مطالعه غیردرسی(0/01-) در گروه غیرورزشکاران، سلامت روانی و مطالعه زبان(0/34-) در گروه ورزشکاران وجود دارد (p<0/05). ولی این همبستگی بین فعالیت های دیگر فراغتی معنادار نمی باشد (p>0/05). همچنین نتایج نشان داد که بین مقیاس های سلامت روانی(علائم جسمانی، اضطراب و اختلال خواب، اختلال کارکرد اجتماعی و افسردگی) دانشجویان دکتری در مقایسه با دانشجویان کارشناسی ارشد و همچنین دانشجویان مجرد در مقایسه با دانشجویان متأهل اختلاف معنی داری وجود دارد. به طوری که به ترتیب دانشجویان دکتری و دانشجویان متاهل از سلامت روانی بهتری نسبت به دانشجویان کارشناسی ارشد و دانشجویان مجرد برخوردار هستند. اما بین مقیاس های مربوط به سلامت روانی در مقایسه با جنسیت و همچنین در مقایسه سلامت روانی در دو گروه دانشجویان رشته های ورزشی انفرادی و تیمی تفاوت معناداری مشاهده نمی شود. بنابراین پیشنهاد می شود راهکارهای اساسی برای ایجاد فعالیت های فراغتی مورد علاقه، جهت ارتقاء سطح سلامت روانی دانشجویان بالاخص دانشجویان کارشناسی ارشد و همچنین دانشجویان مجرد مدنظر قرار گیرد.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی وضعیت ایمنی سالن های ورزشی آموزش و پرورش استان کرمانشاه از دیدگاه مدیران است. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع پیمایشی و از نظر نوع جمع¬آوری داده¬ها، میدانی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه سالن های ورزشی استان کرمانشاه و همچنین مدیران اداره کننده این سالن های بودند. ابزار مورد استفاده عبارت بود از چک ¬لیست ارزیابی ایمنی سالن های ورزشی که پایایی آنها به روش آلفای¬کرونباخ تعیین شد. اطلاعات مورد نیاز در مورد ایمنی سالن های ورزشی به صورت حضوری توزیع و با تکمیل چک¬لیست¬ها توسط مدیران گردآوری شد و برای توصیف اطلاعات از آمار توصیفی استفاده شد. نتایج نشان داد که استان کرمانشاه دارای 42 سالن ورزشی و 6 مکان ورزشی روباز می¬باشد. نتایج تحقیق نشان داد که وضعیت ایمنی تأسیسات و ساختمان سالن های ورزشی استان کرمانشاه با میانگین امتیاز 138/3 در حد متوسط می¬باشد. در مورد وضعیت ایمنی زمین¬های بازی موجود در سالن های ورزشی استان کرمانشاه، نتایج تحقیق نشان داد که زمین¬های ورزشی موجود در سالن های ورزشی استان با میانگین امتیاز304/82 از نظر ایمنی دارای وضعیت خوبی می¬باشند. نتایج تحقیق در مورد ایمنی تجهیزات مورد استفاده در سالن های ورزشی استان نشان داد که تجهیزات مورد استفاده در سالن های استان با میانگین امتیاز 180/92 از نظرایمنی دارای وضعیت متوسطی می¬باشند.

گردشگری یکی از صنایع بزرگ در جهان است. گردشگری ورزشی نیز بخشی از گردشگری به شمار می آید که از تلفیق ورزش و گردشگری به وجود آمده است و با سرعت بالایی در حال رشد و تبدیل شدن به صنعتی بزرگ و مستقل است. یکی از عواملی که بر توسعه گردشگری ورزشی در یک کشور اثرگذار است منابع طبیعی آن کشور است. هدف اصلی از این تحقیق امکان سنجی توسعه گردشگری قایقرانی(رفتینگ) در رودخانه سیروان می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر رودخانه های حوضه آبریز رشته کوه های زاگرس در منطقه استان های کردستان و کرمانشاه می باشد. که این پژوهش به صورت موردی بر روی شاخه اصلی رودخانه سیروان به طول 43 کیلو متر از روستای پالنگان تا زمین های زلته می باشد. ابزار گرد آوری داده ها ، بانک های اطلاعاتی علمی ،سایت های اینترنتی ، و نقشه رودخانه با مقیاس 50000: 1 ، نقشه های ماهواره ای ، برنامه نرم افزاری gis ،دستگاه gps ، قایق شش نفره رفتینگ ،کایاک ،کانو پاروهای استاندارد کانو و کایاک ، متر( که معیار اندازه گیری در آن سانتیمتر می باشد) ، منابع کتاب خانه ای و نوشتاری الکترونیکی ، چک لیست و استاندارد های مورد نیاز برای اجرای قایق رانی رفتینگ در درجات متفاوت ( شش درجه ) استفاده شده است. که پس از جمع آوری داده ها به تطبیق آن با استانداردهای جهانی جهت رسیدن به اهداف تحقیق پرداخته شد. از یافته های تحقیق نتایج زیر حاصل شد. در یازده کیلومتر اول که ما بین روستای پالنگان تا روستای دیوزناو می باشد به علت نبود جاده امکان برگذاری قایق رانی وجود نداشت و 32 کیلو متر باقی مانده امکان قایق رانی با قایق های کانو و کایاک(یک نفره ،دو نفره)شش و هشت نفره رفتینگ در درجات مختلف(1 تا 4) وجود داشت .