هدایت هیدرولیکی اشباع یکی از مهمترین پارامترهای فیزیکی خاک بوده که اندازه گیری مستقیم آن پرهزینه و وقت گیر می باشد. لذا روش های غیر مستقیم تعیین این پارامتر، مانند استفاده از توابع انتقالی، گسترش یافته اند. در این پژوهش ابتدا با استفاده از داده های به دست آمده از 49 نمونه خاک در محدوده پردیس دانشگاه فردوسی مشهد، شامل هدایت هیدرولیکی اشباع، چگالی ظاهری و پارامترهای مستخرج از منحنی دانه بندی، اعتبار توابع انتقالی متداول جهت پیش بینی هدایت هیدرولیکی اشباع مورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج نشان داد که تابع کاسبی و همکاران (1984) بیشترین اعتبار را دارد. سپس با استفاده از روش رگرسیون حداقل مربعات جزئی و داده های اندازه گیری شده، این توابع واسنجی شد. نتایج حاصل از ارزیابی صحت توابع واسنجی شده نشان داد که توابعی که از متغیرهای مستقل تابع کاسبی و همکاران (1984) و ساکستون و همکاران (1986) استفاده کرده اند، بیشترین صحت را دارند. به منظور ارزیابی اعتبار این توابع نیز از روش اعتبارسنجی متقابل استفاده شد. نتایج این مرحله نشان داد که تابعی که از متغیرهای مستقل تابع ساکستون و همکاران (1986) استفاده می کند، بیشترین اعتبار را دارد. جهت اشتقاق توابع جدید ابتدا 9 حالت از ترکیب متغیرهای مستقل، انتخاب گردید. با استفاده از نرم افزار minitab 14 بهترین زیرمجموعه جهت رگرسیون برای هرکدام از حالت ها مشخص شد. با استفاده از رگرسیون حداقل مربعات جزئی و استفاده از داده های اندازه گیری شده، برای هر حالت مقدار هدایت هیدرولیکی اشباع پیش بینی شد. به منظور ارزیابی این توابع نیز از روش اعتبارسنجی متقابل استفاده گردید. نتایج نشان داد تابعی که از متغیرهای مستقل انحراف معیار هندسی کل توده خاک، لگاریتم طبیعی میانگین هندسی کل توده خاک و میانه قطر ذرات استفاده می کند، بیشترین صحت و اعتبار را دارد.