یکی از لوازم مهم در ارتقا کیفیت محیط های انسانی ، حس تعلق به مکان می باشد.این حس که عامل مهم شکل گیری پایه های ارتباطی استفاده کنندگان و محیط می باشد، نهایتا منجر به ایجاد محیط های با کیفیت نیز خواهد گردید.اهمیت این حس از آن روست که نقش عمده ای در ایجاد و بالا بردن سطح مسئولیت پذیری ، همکاری و خود یاری استفاده کنندگان از فضا دارد. انسان با تعلق به مکان خود را جزئی از مکان دانسته و احساس هویت می نماید.به لحاظ اینکه فضا و محیطی که در آن به امر آموزش و یادگیری پرداخته می شود تاثیر بسیار مهمی در امر یادگیری دارد ،ایجاد دلبستگی به این فضاها در افراد اهمیت فراوانی می یابد که به نوبه خود با به کار گیری عناصر مختلف معماری قابل دست یافتن است. نتایج ارائه شده در این پروژه جهت رسیدن به راهکارهای موثر درایجاد تعامل مثبت بین هنرجویان و محیط تحصیل موثر بوده و نیز میتواند کیفیت حضور هنرجویان در محل تحصیل وجامعه را بهبود بخشد.