با پیشرفت فن آوری، یافتن راهی برای بهبود عملکردسیستم‎ها در طول مراحل طراحی، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. قابلیت اطمینان ازجمله کمیت های اندازه گیری عملکرد سیستم‎هامی‎باشد.تخصیص افزونگی یکی از رویکرد های پذیرفته شده برای ارتقاء قابلیت اطمینان سیستم‎هامی‎باشد که توسط طراحان سیستم به کار گرفته می‎شود. در فرآیند توسعه و طراحی سیستم‎ها، طراحان سیستم همواره با محدودیت‎های مختلفی مواجه هستند، از این رو تخصیص افزونگی یکی از موضوع های مورد علاقه محققان در ادبیات مهندسی سیستم می‎باشد. در مدل های سنتی تخصیص افزونگی هریک از اجزای سیستم با دو حالت سالم و خراب در نظر گرفته شده است، این درحالی است که در دنیای واقعی بسیاری از قطعات وجود دارند که بیش از این دو حالت رادارا هستند. در این پژوهش به منظور کاربردی تر ساختن مسایل در حوزه قابلیت اطمینان،سیستم‎هایی با اجزای سه حالته شامل سالم، نیم‎سوز و خراب درنظر گرفته شده است؛ که هدف اصلی تحقیق حاضر بهینه‎سازی تخصیص افزونگی در سیستم‎های سری-موازی با اجزای سه حالته تعمیرپذیر است. نوآوری اصلی این تحقیق لحاظ کردن فرض دو حالت خرابی، شامل خرابی جزیی یا نیم سوز و خرابی کامل برای اجزای تعمیرپذیر در فرآیندبهینه‎سازیمی‎باشد. به منظور بهینه‎سازی تخصیص افزونگی در سیستم‎های سری-موازی، دومسالهدوهدفه طراحی شده و سپس به وسیله یک روش فراابتکاری حل شده است.