هدف : شیوع بدخیمی ها در جوامع مختلف براساس تفاوت های نژادی و جغرافیایی می تواند متفاوت بوده و انجام مطالعات اپیدمیولوژیک می تواند در آشنایی با گروه های در معرض خطر کمک کننده باشد . تشخیص زودهنگام ضایعات پیش بدخیم و بدخیم مخاط دهان در بهبود پیش آگهی و طول عمر بیماران نقش قطعی دارد . هدف از این پژوهش ، بررسی فراوانی ضایعات پیش بدخیم و بدخیم اپیتلیوم سنگفرشی دهان با در نظر گرفتن سن، جنس بیماران ، همچنین نوع ومحل ضایعات در بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در یک دوره 43 ساله می باشد. مواد و روش ها: تحقیق با طراحی اطلاعات موجود در بایگانی بخش آسیب شناسی انجام گرفت . نوع ضایعه و تشخیص میکروسکوپی، سن وجنس بیماران و محل ضایعه با استفاده از پرونده بالینی و پاتولوژی بیماران مراجعه کننده به بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی مشهد و فراوانی ضایعات به صورت درصد برآورد شده و داده ها با نرم افزار spss-11.5 تجزیه و تحلیل شده است . همچنین جهت بررسی ارتباط متغیر ها از آزمون دقیق فیشر وchi-squre استفاده شده است. یافته ها: از 1066 ضایعه مورد بررسی 2/48%ضایعات بدخیم8/51% مربوط به ضایعات پیش بدخیم می باشند . در این میان، فراوان ترین ضایعه پیش بدخیم ، لیکن پلان با 6/74% و فراوان ترین ضایعه بدخیم scc با 2/86% محسوب می شود . فراوانی بدخیمی در مردان (52%) اندکی از زنان (48%) بیشتر بوده است درحالیکه در ضایعات پیش بدخیم زنان (8/52%) درصد بیشتری را نسبت به مردان (2/47%) به خود اختصاص داده اند. میانگین سنی بدخیمی ها 13/59 و پیش بدخیمی ها 53/47سال بوده است. مخاط باکال و زبان شایع ترین مکان های درگیر بوده است. نتیجه گیری: سرطان سلول سنگرشی با درجه هیستولوژیک پایین تر(low grade) یک دهه دیرتر از انواع بدخیم تر بروز یافته و در جنس مذکر شیوع بیشتری دارد. در بین ضایعات پیش بدخیم لیکن پلان به عنوان فراوان ترین ضایعه پیش بدخیم با تغییرات دیسپلاستیک محسوب می شود لذا پیگیری های دوره ای مدت برای تشخیص سریعتر روند احتمالی تبدیل پیش بدخیمی به بدخیمی بسیار اهمیت دارد.